Q'eswachaka, ostatni most Inków

Zdjecie udostępnione dzięki uprzejmości Rutahsa Adventures www.rutahsa.com, zamieszczone na Wikipedii (CC BY-SA 1.0) za zgodą Leonarda G.

Państwo Inków, znane również jako Tahuantinsuyu, pokryte było siecią dróg i mostów, które umożliwiały komunikację na jego rozległym terytorium. Ze wszystkich istniejących wówczas mostów zachował się jeden: Q’eswachaka [ang.] lub Queshuachaca (dosłownie „most linowy” w języku keczua), przebiegający nad rzeką Apurímac w prowincji Canas należącej do regionu Cuzco w południowym Peru.

Most Q'eswachaka jest spleciony z ichu [ang.], włókna roślinnego powszechnego na andyjskim Altiplano. Tradycja związana z zastosowaniem tej dawnej techniki od ponad 500 lat jest podtrzymywana przez lokalną ludność.

Ostatni inkaski most #Queshuachaca

Co roku w czerwcu wiejskie społeczności Huinchiri, Chaupibanda, Choccayhua i Ccollana Quehue łączą siły podczas ceremonialnych obrzędów, żeby zbudować most od nowa z użyciem materiałów i technik używanych w czasach Inków.

[que] consideran que este trabajo en común no es solamente un medio para mantener en buen estado una vía de comunicación, sino que es también una forma de estrechar los lazos sociales que existen entre ellas. El puente se considera un símbolo sagrado del vínculo que une a las comunidades con la naturaleza y con su historia y tradiciones […].

[Wspólnoty] postrzegają tę zbiorową pracę nie tylko jako sposób na utrzymanie w dobrym stanie szlaku komunikacyjnego, lecz także na wzmocnienie więzi społecznych. Most jest uważany za święty symbol ich łączności z naturą, historią i tradycją […].

 

Odbudowa mostu, kontynuacja tradycji

Rytuał odnowy trwa trzy dni [hiszp.]. Każdy z nich ma swój ściśle ustalony porządek [hiszp.].

Dzień pierwszy rozpoczyna się złożeniem ofiary opiekuńczemu apu [ang.]. Materiał na budowę mostu został wcześniej przygotowany. Po południu dwie grupy mężczyzn gromadzą się przy obu krańcach mostu. Rozciągają z jednego brzegu na drugi grube liny, które chakaruhac (inkaski inżynier) splótł z cieńszych sznurów.

Następnego dnia stare liny zostają odczepione z kamiennych podstaw i spadają do rzeki. Na ich miejsce mocowane są nowe liny: cztery z nich utworzą pomost, zaś dwie posłużą jako poręcze.

Trzeciego dnia powierzchnia mostu jest umacniana i łączona z poręczami, co ułatwia przechodzenie przez niego. Inauguracja mostu odbywa się przy dźwiękach muzyki, w rytmie tradycyjnych tańców tego regionu.

Przejście przez #Queshuachaca, ostatni inkaski most w #Peru.

Użytkownik Twittera opublikował film pokazujący, w jaki sposób powstaje most:

Wiszący most Q'eswachaka od wieków jest wciąż na nowo odbudowywany. Inkaskie piękno, które mogłoby nas zainspirować do zdobycia razem #elpuentequefalta [brakującego mostu].

W 2013 wiedza, umiejętności i rytuały związane z coroczną odbudową mostu Q’eswachaka zostały wpisane [ang.] na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Na Instagramie można też znaleźć zdjęcia osób, które przeszły przez most:

#cuzco #Q’eswachaka en construcción.

Partage de Kenneth Figuerola Duthurburu (@kenneth_figuerola) le 

Q’eswachaka w budowie.

#cuzco #Q’eswachaka… ahora toca cruzar.

Partage de Kenneth Figuerola Duthurburu (@kenneth_figuerola) le 

Q’eswachaka… teraz trzeba przejść.

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.