Jak jedzenie gnocchi stało się comiesięczną tradycją w Ameryce Łacińskiej

Ñoquis. Foto de simenon en Flickr, bajo licencia Creative Commons (CC BY-SA 2.0)

Gnocchi. Zdjęcie – Simenon na Flickr. Na licencji Creative Commons (CC BY-SA 2.0)

[Wszystkie odnośniki prowadzą do stron w języku hiszpańskim, o ile nie zaznaczono inaczej.]

 

W Argentynie, Paragwaju i Urugwaju jedzenie gnocchi 29-tego dnia każdego miesiąca jest popularną tradycją. Nikt nie wie na pewno skąd wziął się ten zwyczaj, ale wielu blogerów poświęciło swoje wpisy temu nawykowi i opublikowało przepisy na gnocchi.

Autor bloga Sección del por qué cofa się do ósmego wieku:

La tradición de servir ñoquis los dias 29 nace de una leyenda que se remonta al siglo VIII. Vivía entonces en Nicosia (Asia Mayor) un joven médico llamado Pantaleón, quien, tras convertirse al cristianismo, peregrina por el norte de Italia. Allí practicó milagrosas curaciones por las que fue canonizado. Cierta ocasión en que pedía pan a unos campesinos , estos lo invitaron a compartir su pobre mesa. Agradecido, les anuncia un año de pesca y cosechas excelentes. La profecía se cumplía y otros muchos milagros. San Pantaleón fue consagrado -a la par de San Marcos- patrono de Venecia. Aquel episodio ocurría un 29, por tal razón se recuerda ese día con una comida sencilla representada por los ñoquis. El ritual que lo acompaña de poner dinero bajo el plato simboliza el deseo de nuevas dádivas.

Tradycja serwowania gnocchi 29-tego dnia każdego miesiąca pochodzi z legendy datującej się na ósmy wiek. Wtedy, w Nikozji (Azja) żył młody lekarz zwany Pantaleon, który po przejściu na chrześcijaństwo udał się na pielgrzymkę po północnych Włoszech. Tam dokonywał cudownych uzdrowień, za które został kanonizowany. Pewnego razu gdy poprosił wieśniaków o chleb, zaprosili go do swojego skromnego stołu. Wdzięczny Pantaleon oświadczył, że będą mieli rok wspaniałych zbiorów i obfitych połowów. Proroctwo się spełniło, tak jak wiele innych jego cudów. Święty Pantaleon został uznany – razem ze świętym Markiem – za patrona Wenecji. Wydarzenie to miało miejsce 29 dnia miesiąca, dlatego tego dnia spożywa się proste potrawy, takie jak gnocchi. Towarzyszący temu zwyczaj kładzenia pieniędzy pod talerzem symbolizuje pragnienie nowych darów.

Carambolatango przekazuje swoją ulubioną historię: 

Durante la Guerra de Europa, en Italia, escaseaban los alimentos entonces. El gobierno repartía bonos que eran cambiados por comida en los expendios. Las familias más numerosas se veían en serias dificultades para alimentarse y llegar a fin de mes. Nace la solidaridad entre  las personas y los vecinos invitaban a comer  noquis, (que era siempre considerada comida para los pobres) a las familias más grandes. Debajo de cada plato les ponían un bono y este regalo permitía que estos grupos pudieran cambiarlos por comida y llegar a fin de mes – 

We Włoszech w czasie wojny trudno było o żywność. Rząd wydawał kartki, które wymieniano na jedzenie. Większe rodziny, miały poważne trudności ze zdobyciem jedzenia i przetrwaniem do końca miesiąca. Poczucie solidarności obudziło się w ludziach i sąsiedzi zapraszali większe rodziny na gnocchi (które zawsze uważano za jedzenie biedaków) Pod każdym talerzem kładziono kartkę żywnościową, dar ten pozwalał dużym rodzinom dostać dodatkową żywność i przetrwać do końca miesiąca.

Alejandra Moglia z bloga Chocolate y Frambuesa przekazuje kolejną historię dotyczącą gnocchi:

Hay otra historia que cuenta que hacia 1690, en un pueblo de Piamonte, se perdió la cosecha de trigo. Si bien la papa sólo la usaban para alimentar a los animales, era tan grande la miseria que la cocinaron, la mezclaron con harina y dieron origen a los ñoquis.

Inna historia pochodzi z 1690 roku, z małego miasteczka w Piemoncie, gdzie zepsuł się cały zbiór pszenicy. Pomimo, ze normalnie ziemniaków używano do karmienia zwierząt, sytuacja była tak ciężka, że zaczęto gotować ziemniaki i mieszać je z mąką, tak powstały gnocchi.

Nuria Eme z Cuaderno de recetas opublikowała przepis i dodaje:  

[…] se suelen comer los días 29 de cada mes, y por lo visto el origen  (de esta versión, pues hay varias)  es, que por ser uno de los últimos días del mes, las personas que tenían pocos recursos y cobraban a primero de mes, tenían que ingeniárselas para comer con alimentos hechos con materia prima barata. Y claro, ya sabemos que la papa y la harina, no son excesivamente caros. Y aunque la tradición es antigua, creo que por desgracia, es extrapolable en el tiempo, y totalmente actual con las circunstancias que nos ha tocado vivir.

[…] gnocchi je się zazwyczaj 29-tego dnia miesiąca, wydaje się że zwyczaj ten (przynajmniej ta wersja, bo jest wiele innych) pochodzi stąd, że pod koniec miesiąca ludzie mają mniej pieniędzy, bo wypłaty dostają na początku miesiąca. Żeby dotrwać do końca miesiąca musieli być kreatywni i używać tańszych składników. Ziemniaki i mąka są tanie. Mimo, że tradycja ta jest bardzo stara, mogła być przeniesiona w czasie i sprawdza się świetnie w dzisiejszych warunkach.

Claudia Calizaya pokazuje jak je przygotować:

Tradycja ta sięga jednak dalej niż jedzenie. W Argentynie “gnocchi” to powszechnie używane określenie pracowników państwowych i tych, którzy nie chodzą do pracy, ale nadal pojawiają się każdego 29-tego po swoją wypłatę.

Legenda czy tradycja, zwyczaj ten przetrwał próbę czasu na południowej półkuli. Jeśli dalej nie wiesz jak zrobić gnocchi spójrz na przepis z bloga From Argentina With Love [en].

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.