‘Jedna Torba, Jedna Książka’ – inicjatywa z myślą o pracownikach imigrantach, promująca czytanie stała się nieformalnym kanałem gromadzącym zapasy oraz datki oparte na potrzebach pracowników w dormitoriach. Zdjęcie z  Facebook page z akcji “Jedna Torba, Jedna Książka”. Wykorzystano za zgodą.

Singapur był niejednokrotnie wychwalany w wiadomościach ze świata za próby powstrzymania rozprzestrzeniania się COVID-19. Jednak od pierwszego tygodnia kwietnia, w kraju odnotowano gwałtowny wzrost liczby zachorowań głównie wśród imigrantów. Ta sytuacja wzbudziła podejrzenia o zaniedbanie kwestii zagranicznych pracowników, ze strony rządu Singapuru, w odpowiedzi na pandemię COVID-19.

7go kwietnia, rząd ogłosił wprowadzenie “przerwania błednego koła”, którego skutkiem było nałożenie kwarantanny na kraj o populacji 5,7 miliona. Singapurski minister zdrowia oświadczył:

We need to apply brakes, hard brakes, to slow the transmission. This is what we mean by a circuit breaker. Enhanced safe distancing is necessary to significantly reduce movement and interactions in both public and private places.

Musimy gwałtownie zahamować, żeby spowolnić zarażanie. To właśnie mamy na myśli mówiąc o “przerwaniu błędnego koła”. Wzmocnienie zasad zachowywania odległości jest konieczne, żeby znacznie ograniczyć ruch i interakcje w miejscach publicznych i w prywatnych domach.

W kwietniu 21, premier zadeklarował, że ‘przerwanie błędnego koła’ zostanie przedłużone do 1go czerwca.

Do dnia 24 kwietnia, Singapur zarejestrował 12 075 przypadków COVID-19, prawie 80 procent z nich to imigranci, którzy zamieszkują przeludnione kwatery dla pracowników. W Singapurze jest teraz największa zachorowalność na COVID-19 w Południowowschodniej Azji, chociaż rząd twierdzi, że ta liczba wzrosła ze względu na szeroko zakrojone oraz intensywne testowanie.

Singapur ma ponad 300 000 posiadaczy pozwolenia na pracę mieszkających w przeludnionych kwaterach. Większość z nich to mężczyźni z Południowej Azji jak Bangladesz oraz Indie. Mieszkają w pokojach z łóżkami piętrowymi dla od 12 do 20 osób, co sprawia, że zachowywanie dystansu społecznego jest  praktycznie niemożliwe do wykonania.

Nagle wiele z tych zakwaterowań stało się siedliskiem COVID-19, z którego pracownikom nie wolno wychodzić, jako że rząd rozmieścił zespoły medyczne, celem przeprowadzenia testów oraz wprowadzenia procedur związanych z kwarantanną.

Singapore quarantined nearly 20,000 workers in two dormitories after they were linked to at least 90 coronavirus infections. Migrant workers living in these camps say they are like a coronavirus time bomb waiting to explode https://t.co/BppsWDV1RT pic.twitter.com/liQSkdS2Hq

— Reuters (@Reuters) April 7, 2020

Singapur objął kwarantanną 20 000 pracowników w dwóch dormitoriach, po tym jak znaleziono powiązania z co najmniej dziewięćdziesięcioma zakażeniami koronawirusem. Migranci żyjący w tych obozach mówią, że czują się jak tykająca bomba https://t.co/BppsWDV1RT pic.twitter.com/liQSkdS2Hq

Decyzja o stworzeniu osobnej kategorii COVID-19 dla pacjentów mieszkających w tych dormitoriach wywołała kontrowersje. Niezależna platforma Południowowschodniej Azji o nazwie “Kokos” informuje:

The government has also made the controversial decision to keep separate tallies: one for migrant workers, and one for Singaporean citizens and permanent residents. It has been accused of “othering” the migrant population, especially by euphemistically referring to citizens and residents as “the community.”

Rząd podjął także kontrowersyjną decyzję, by zachować osobne statystyki: jedną dla pracowników migrantów i jedną dla singapurskich obywateli oraz stałych rezydentów. Spowodowało to oskarżenia o “odseparowanie” migrantów, zwłaszcza z powodu odnoszenia się wyłącznie do obywateli oraz rezydentów Singapuru per “społeczność”.

13 kwietnia, singapurska minister Manpower'a dokonała inspekcji warunków sanitarnych z fabryk   przerobionych na dormitoria (FPD):

Minor lapses were found in 57 FCDs, with the most prevalent issue being a lack of sickbays and isolation areas. The cleanliness levels of some of these FCDs were also found to be unacceptable.

Znaleziono drobne uchybienia w 57 FPD, przy czym najbardziej rozpowszechnionym problemem jest brak szpitalu polowego oraz stref izolacji. Również poziom czystości niektórych z FPD uznano za niedopuszczalne.

Minister Manpower'a Josephine Teo odpowiedziała na krytyczną opinię, że rząd powinien przeprowadzić testy na COVID-19 juz w lutym w następujących słowach:

Because at that time, healthy workers were going to hospitals in droves to ask for tests. The worry was that thousands would show up and overwhelm healthcare workers.

Ponieważ w tamtym czasie zdrowi pracownicy przychodzili tłumami do szpitali z prośbą o testy, pojawiła się obawa, że przybędą tysiące oraz przeciążą pracowników służby zdrowia.

W przemówieniu telewizyjnym, minister Lee Hsien Loong zapewnił pracowników imigrantów, że rząd ich nie porzuci:

To our migrant workers, let me emphasise again: we will care for you, just like we care for Singaporeans. We thank you for your cooperation during this difficult period. We will look after your health, your welfare and your livelihood. We will work with your employers to make sure that you get paid, and you can send money home. And we will help you stay in touch with friends and family.

Do naszych pracowników imigrantów, pozwólcie, że powtórzę: zajmiemy się wami, tak samo jak Singapurczykami. Dziękujemy wam za współpracę w tak trudnym okresie. Zadbamy o wasze zdrowie, dobrobyt i środki do życia. Będziemy pracować z waszymi pracodawcami, żeby upewnić się, że otrzymacie wynagrodzenie oraz, że będziecie mogli wysyłać pieniądze do domu. Pomożemy wam pozostać w kontakcie z rodziną oraz przyjaciółmi.

Sezonowi Robotnicy Też się Liczą to organizacja pozarządowa, która zapewniała pomoc pracownikom w ich kwaterach. Powiadomiła media oraz opinię publiczną o pracownikach, którzy rzekomo zostali pozamykani w swoich pokojach przez pracodawcę. Zgłosiła także, że niektórym chorobom pracowników nie poświęcono należytej uwagi, po tym jak rząd postanowił skoncentrować się na powstrzymaniu rozprzestrzeniania się COVID-19. Organizacja odparła również zarzut, że to pracownicy sami są sobie winni za życie w brudnych dormitoriach.

The point here is that structural constraints play a huge part in whether a place is clean or dirty. Design of spaces; density of habitation; controls over movement; work-life balance demanded of foreign workers, management systems and procedures — all these count.

It’s not the men. It’s the system. Before blaming the workers at the bottom of the heap, look at the calibre of the people sitting atop it.

Czynnikiem decydującym o tym czy miejsce jest czyste czy brudne są tutaj ograniczenia strukturalne. To w jaki sposób jest zaprojektowane; gęstość zaludnienia; kontrola nad ruchem; równoważenie pracy z życiem prywatnym wymagane od zagranicznych pracowników, systemy zarządzania oraz procedur — to wszystko się liczy.

To nie ludzie. To system. Zanim obwinicie pracowników najniższego szczebla, spójrzcie na kaliber ludzi na najwyższym.

Prawnik oraz były dyplomata Tommy Koh napisał na Facebooku, że przypadki  COVID-19 w dormitoriach powinny zadziałać jak  pobudka do lepszego traktowania pracowników:

The government has allowed their employers to transport them in flat bed trucks with no seats. They stay in overcrowded dormitories and are packed likes sardines with 12 persons to a room. The dormitories are not clean or sanitary. The dormitories were like a time bomb waiting to explode. They have now exploded with many infected workers. Singapore should treat this as a wake up call to treat our indispensable foreign workers like a First World country should and not in the disgraceful way in which they are treated now.

Rząd pozwolił pracodawcom przetransportować ich w ciężarówkach z platformą bez siedzeń. Pozostają w przeludnionych dormitoriach, stłoczeni jak sardynki w puszce, po 12 osób w pokoju. Dormitoria są brudne i niehigeniczne. Są jak tykające bomby zegarowe, które już zbierają żniwo w postaci wielu zakażonych pracowników. Singapur powinien potraktować to jako bodziec do zmiany traktowania naszych niezbędnych zagranicznych pracowników, na godny kraju pierwszego świata oraz zaniechać niegodziwości, której w tej chwilii ich spotykają.

Singapurska pisarka Kirsten Han napisała na Twitterze, że problemem jest “jednocześnie sprawa zdrowia publicznego, humanitarna, logistyczna i ekonomiczna”. Jej wpis wskazuje na co Singapur oraz inne społeczeństwa powinny zważyć:

18/ What should we learn from this? I think what we're seeing in #Singapore is that even if you do most things right, if you're not considering or proactively looking out for the most vulnerable and marginalised in your society, you're not going to effectively fight #COVID19.

— Kirsten Han 韩俐颖 is on a “circuit break” (@kixes) April 24, 2020

18/ Jaką naukę powinniśmy z tego wyciągnąć? Myślę, że wydarzenia, które mamy teraz okazję obserwować w  #Singapurze dowodzą, że nawet robienie wszystkiego jak należy, nie pozwoli wygrać z #COVID19, jeżeli nie będziemy dbali o najbardziej bezbronnych i marginalizowanych w naszym społeczeństwie oraz nie będziemy w ich sprawę zapobiegawczo wglądać.