Refleksje blogerów nad świadomością o HIV/AIDS w świecie arabskim

HIV/AIDS to tematy tabu w większości krajów świata arabskiego, choc programy takie jak  HARPAS organizowane przez UNDP strają się zwiększyc świadomośc w tym temacie. Podczas gdy niektórzy blogerzy z rejonu donoszą o doświadczeniach ignorancji o  HIV/AIDS, inni są pod wrażeniem jakiego postępu dokonano w zniesieniu stygmatów związanych z chorobą.

Maroko

Duncan jest  wolontariuszem dla Korpusu Pokoju pracującym w projekcie związanym z infrastrukturą wodną w Maroko, i opisuje osobiste refleksje o nastawieniu do  HIV/AIDS w obszarze rolniczym, w którym przebywa. Według niego choc w populacji tej nosicieli wirusa HIV w Maroko jest niewielu, HIV/AIDS może okazac się zdrowotnym zagrożeniem dla  całego kraju:

Jest wiele przyczyn prowadzących do osłabienia kraju pod względem rozprzestrzeniania się choroby.

Przede wszystkim ignorancja w stosunku do choroby. Ogólnie rzecz biorąc ludzie nic o niej nie wiedzą. Jeśli ktoś o niej słyszał nie zna konkretów, a ogólna wiedza może byc błędna. Ludzie nie wiedzą jaką drogą jest przenoszony wirus.  Ludzie mówią, iż wirus przenoszony jest na wspólnych szczoteczkach do zębó, chodzeniu do  hammam (publicznych łaźni), oraz drogą kropelkową. Nigdy nie słyszałem, aby ktoś wspomniał, że chorobą można się zarazic przez uprawianie seksu.

Po drugie bariery kulturowe, któe zniechecają szczerą dyskusję na ten temat. To bardzo religijne społeczeństwo, w którym wizerunek czystości jest bardzo ważny w przynależności do społeczności. Trudno więc rozmawiac o tak ważnych sprawach jak używanie prezerwatyw.

Po trzecie (na pierwszy rzut oka zaprzecznie poprzedniego problemu) powszechonośc prostytucji. Taka jest sytuacja w mojej prowincji, Khenifra, słynnej z prostytucji. Słyszałem, że znajdują się  tutaj trzy z czterech największych miast prostytucji w kraju. Jedno z tych miast jest dośc blisko mnie i wiem, że mężczyźni z mojej wioski odwiedzają prostytutki w tym mieście. Powiedzieli mi to. Dodatkowo większośc prostytutek w tych centrach pochodzi spoza miast. Uważam, że te miejsca mogłyby dośc łatwo stac się certami rozprzestrzeniania się choroby.

W sumie to temat, o którym ludzie wstydzą się rozmawiac i o którym nikt nic nie wie.

Więcej o nastawieniu do HIV/AIDS w Maroko w tym poście.

Sudan

W zeszłym roku bahrajska blogerka Suad brała udział w  wawsztatach w Kairze w celu zwiększenia świadomości o  AIDS, a później opisywała historię Aishy, kobiety z Sudanu, która zaraziła się wirusem na drodze transfuzji krwii. Aisha opisuje proces zachorowania, i to, jak odkryła co się z nią  dzieje:

بعد عدة شهور نقص وزني كثيرا ورافق ذلك أعراض أخرى مثل الاسهال المتواصل والتعب والحمى وعدم القدرة على النوم. مرة أخرى تم تحويلي لمختبر لتحليل دمي وهذه المرة جاءت النتيجة في ظرف مختوم بالشمع الأحمر. أخبر الطبيب زوجي بحقيقة مرضي ولكن زوجي لم يصارحني بالأمر وكل ما قاله لي أنه مرض كمرض الضغط والسكري وبأنه لن يكون بإستطاعتنا ان نمارس علاقتنا الزوجية.
بعدها أخذني زوجي لطبيب آخر فتح الظرف امامي وقال لي بأني مصابة بالإيدز، صعقت ولم أملك حينها سوى ان أبكي من هول الصدمة، انا مصابة بالإيدز؟؟ منذ متى وكيف؟ فرد الطبيب: اسألى نفسك، تذكري ماذا ارتكبتي بحق نفسك لتنقلى اليك هذا المرض القاتل. هكذا ببساطة وصمني الطبيب بالمومس دون ان يعرف اي شئ عني. قلت له أنا امرأة متزوجة وليست لدي أى علاقات غير شرعية خارج اطار الزواج وهنا دخلت أمي وزوجي إلى غرفة الطبيب الذي صب جام غضبه على زوجي متهما اياه بنقل المرض لي. شعرت بالغضب الشديد من زوجي فبدأت أهاجمه وأوبخه وانا ابكي، حاول ان يدافع عن نفسه ولكني لم أكن أرغب في سماعه وكانت أمي تحضنني في هذه الاثناء. منذ ذلك اليوم ساءت علاقتي وعلاقة أهلي بزوجي الذي وجُهت اليه اصابع الاتهام حتى ظهرت نتائج الفحص التي بينت ان زوجي وأولادي خاليين من المرض. أعتذرت من زوجي وأدركت حينها ان المرض قد أنتقل لي عن طريق الدم الذي نقل لي في المستشفى.
Po kilku miesiącach straciłam dużo na wadze i miałam inne objawy, jak ciągłe rozwolnienie, zmęczenie, gorączka i bezsennośc. Po raz kolejny trafiłam do laboratorium na badania krwii, i tym razem wyniki ptrzymałam w kopercie zaklejonej czerwonym woskiem. Lekarz powiedzaił moejmu mężowi prawdę o mojej chorobie, lecz mój mąż nie powiedział mi nic otwarcie; powiedział tylko, że to choroba podobna do wysokiego ciśnienia lub cukrzycy i że nie możemy miec stosunków. Potem mąż zabrał mnie do innego lekarza, któy otworzył kopertę na moich oczach i powiedział mi, że mam AIDS. Byłam w szoku, i w tym strasznym stanie nie miałam nawet siły płakac. Jestem zakażona AIDS?? Od kiedy, i jak? Doktor odpowiedział,  “Sama siebei zapytaj. Czy pamiętasz co robiłaś, że zaraziłaś się tą śmiertelną chorobą” W ten sposób lekarz po prostu nazwał mnie prostytutką nic o mnie nie wiedząc.  Powiedziałam mu, że jestem mężatką i że nigdy nie miałam stosunków pozamałżeńskich. W tym momencie moja matka i mąż weszli do pokoju a lekarz skierował swoją złośc na męża oskarżając go o zarażenie mnie. Byłam wściekła na męża i zaczęłam atakowac go, jednocześnie płacząc. Starał się bronic, lecz nie chciałam go słuchac. W międzyczasie matka mnie tuliła. Od tego dnia, stosunki moje i mojej rodziny z moim mężem ochłodziły się; wszyscy wytykali męża palcami do momentu, kiedy otrzymaliśmy wyniki badań i okazało się, że mąż i dzieci nie są zarażeni chorobą. Przeprosiłam wtedy męża i zrozumiałam, że zaraziłam się chorobą wraz z krwią otrzymaną w szpitalu.

Jemen

Jemen odpowiedział na HIV/AIDS w swoim  narodowym planie rozwoju, lecz w tegorocznym poście Omar Barsawad napisał, iż wiele pozostaje do zrobienia:

Nawet jeśli Jemen wyprzedza swoich arabskich sąsiadów w odpowiedzi na HIV/AIDS, droga do powszechnego dostępu do sprzętu i leków dla zarażonych jest jeszcze długa. Sprzęt do testów na HIV/AIDS jest dostępny we wszystkich głównych centrach medycznych i laboratoriach. Ale problem zaczyna się gdy ktoś ma pozytywny wynik testu; wtedy pojawiają się wielkie trudności dla zakażonych. W chwili obecnej zakażeni HIV/AIDS muszą podróżować aż do Sany, stolicy Jemenu, aby zrobiono im liczenie komórek CD4 oraz test obciążenia wirusowego; jedynie po zrobieniu tych testów pacjent może zostać poddany odpowiedniemu leczeniu i mieć przepisane odpowiednie lekarstwa […] Pacjenci muszą również podróżować  regularnie (co około 3 miesiące) do Sany aby otrzymać leki na HIV/AIDS; leki te nie są dostępne w innych centrach medycznych czy aptekach. Można sobie wyobrazić jakie to musi być męczące dla tak już mentalnie obciążonych ludzi zakażonych HIV/AIDS oraz dla ludzi ich otaczających. Podróz do Sany jest dość kosztowna; a jedzenie i nocleg kosztują nawet więcej. […] I choć w porównaniu z poprzednimi latami wielu ludzi zdaje sobie sprawę z HIV/AIDS – większość z nich po prostu nie rozumie tej choroby; a niektórzy nadal uważają osobu zarażone HIV/AIDS za bezwstydne i niegodne pomocy.

Egipt

Wygląda na to, iż podjęto kroki aby pozbyć się stygmatów związanych z tą chorobą w niektórych krajach tego regionu. The Egypt Guy przeszedł ostatnio swój pierwszy test na HIV w rządowym laboratorium:

Ku mojemu zaskoczeniu zostałem przed testem  mile przyjęty przez lekarza. Zauważyłem, że nie pytali mnie o nazwisko ale o pseudonim i datę urodzenia w celu identyfikacji. Później wysłano mnie do doradcy, którego zadaniem jest podanie mi informacji na temat AIDS i HIV. Człowiek ten nie okazywał żadnych znaków braku szacunku w stosunku do faktu, iż chcę sprawdzić czy nie mam HIV, co mnie zszokowało. Słuszałem, iż do niedawna AIDS było tematem tabu nawet dla lekarzy. A po poradach dostałem kilka prezerwatyw i płynów ochronnych oraz trzy książeczki o AIDS i poszedłem na test. W niedziele pójdę po wyniki, mam nadzieję, że negatywne, życzcie mi szczęścia!!:-)

Oh, i nie zapłaciłem za to ani grosza.

Było to miłe doświadczenie, którego nie spodziewałem się po rządowym laboratorium, i ciesze się, że mój kraj ma bardziej liberalne podejście do chorób przenoszonych drogą płciową a nawet promuje walkę ze stygmatami z nimi związanymi, przede wszystkim HIV i AIDS.

O inicjatywie blogerów egipskich do walki ze stygmatami HIV/AIDS przeczytacie tutaj.

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.