Haiti: Kobiety i poezja spoken word (Część 2)

Post ten jest kontynuacją wywiadu z haitańską fotograf Francescą Andre [ang] i skupia się na fascynujacej bohaterce nowego filmu [ang] w reżyserii Andre, artystce spoken word – Melissie Beauvery.

Rodzina Beauvery wywodzi się z Haiti, a ona sama urodziła się w Stanach Zjednoczonych. Dorastając na Brooklynie otoczona była melodyjnością języka kreolskiego, z którym stykała się na co dzień. Jej nowy album z nagraniami poezji spoken word „My Grandmother's Tongue” [Język mojej babki – przyp. tłum.], o którym jest mowa w filmie, przedstawia doświadczenia tej Amerykanki haitańskiego pochodzenia. Opowiada ona Global Voices o tym, co było inspiracją dla projektu, o wadze tradycji przekazów ustnych, haitańskiej kulturze i zżytej społeczności, jaką jest haitańska diaspora.

•••

Spoken-word artist Melissa Beauvery; photo by Francesca Andre

Artystka spoken word Melissa Beauvery; autorka zdjęcia: Francesca Andre

Janine Mendes-Franco (JMF): Jako artystka spoken word kontynuujesz tradycję przekazów ustnych, która jest wyjątkowo istotna w haitańskiej (i karaibskiej) kulturze. W jaki sposób, według ciebie, nowe media, na przykład film, który wspólnie z Francescą wyprodukowałyście oraz pośrednictwo mediów społecznościowych pomoże w upowszechnianiu waszego przekazu? Czy uważasz nowe media za przydatne narzędzie?

Melissa Beauvery (MB): Jako artystka spoken word wierze, że nowe media w tym momencie i w tej epoce odgrywają kluczową rolę w szybkim rozprzestrzenianiu informacji, idei oraz ruchów i docierają one w ten sposób do bardziej zróżnicowanej grupy odbiorców. Film, który wyprodukowała Francesca zilustrował projekt w sposób, w jaki nie dało by się tego zrobić ustnie, ani nawet poprzez lokalne występy i konferencje. Film odgrywa dużą rolę w rozpowszechnianiu informacji na temat projektu, ze względu na siłę komunikacji wizualnej. Wierzę, że tradycja przekazu ustnego jest tak ważna po części dlatego, że pozwala uchwycić obrazy poprzez słowa. To daje artystom takim, jak ja i Francesca okazję pokazania bardziej osobistych i precyzyjnych obrazów stylu życia Haitańczyków na całym świecie.

Artystka spoken word: Melissa Beauvery [ang] za pośrednictwem Victor Oliveira [ang] na Vimeo.

JMF: Twój szacunek dla języka kreolskiego jest inspirujący szczególnie, że język ten uważa się za marginalny w szerokim kontekście amerykańskiego społeczeństwa. Powiedz, dlaczego jest on tak ważny dla ciebie i twojej pracy.

MB: Moim najwcześniejszym wspomnieniem z dzieciństwa jest dźwięk kreolskiego. Ponieważ moja babka była niepiśmienna, zamiast pisać listy nagrywała swoje słowa na kasetach. Nigdy nie zapomnę słuchania języka, który nie odzwierciedlał języków kreskówek, które często oglądałam. Kreolski otworzył mi bramę do odkrycia siebie. Kim jestem? Dlaczego moja babka nie mówi po angielsku jak “wszyscy inni”? Było tak, ponieważ byłam Haitanką. Pomimo tego, że urodziłam się i wychowywałam głównie na Brooklynie, pochodziłam z innego miejsca i musiałam szukać głębiej, aby zrozumieć tę haitańską tożsamość, która nie może być zapomniana. To dlatego nawet w moich wierszach, które są w większości w języku angielskim, można zawsze usłyszeć przynajmniej parę kreolskich słów. Jest to część mojego sposobu wyrażania siebie jako Haitanki mieszkającej w Ameryce. Kreolski jest sercem mojego projektu.

A still from the video "My Grandmother's Tongue"; photo by Francesca Andre

Ujęcie z filmu "My Grandmother's Tongue"; autorka zdjęcia: Francesca Andre

JMF: W wierszu „My Grandmother’s Tongue” zestawiasz biały z czarnym, światło z ciemnością. Haiti jest często odmalowane w popularnych mediach w ponurych barwach, podczas gdy ten projekt oddaje cześć sile i inspiracji wychodzącej z tego kraju i od jego ludzi. Jak ty patrzysz na Haiti będąc Amerykanką haitańskiego pochodzenia?

MB: Wiersz „My Grandmother's Tongue” jest wierszem miłosnym. Pokazuje moją miłość dla Haiti i mojej babki, która zawsze była dla mnie Haiti. Moja babka była wielka patriotką i zawsze dbała, żeby każda podróż była kształcąca. To dzięki niej zobaczyłam piękno jakie jest w Haiti. Nie każdy potrafi docenić to piękno. Haiti jest piękne w sposób, który wymaga specjalnego sposobu postrzegania. Ja widzę Haiti jako miłość… ten rodzaj miłości sprawia, że artystka taka jak ja, urodzona na Brooklynie, znajduje ciągła inspirację i chęć do pisania. Ten język, język mojej babki, jest bardzo ważny i był istotny w moim wychowaniu.

JMF: Czy możesz podzielić się wrażeniami z pracy z tak doświadczonymi haitańskimi muzykami i opowiedzieć, jak siła muzyki pomogła przekształcić i dodać głębię twojej poezji?

MB: Ponieważ „My Grandmother's Tongue” to mój pierwszy projekt, byłam bardzo zdenerwowana i onieśmielona pracą z tymi wszystkimi doświadczonymi muzykami. Bałam się też, że niektórzy z nich, przyzwyczajeni do pracy z piosenkarzami, nie będą nastawieni entuzjastycznie, ponieważ to poezja a nie śpiew. Ale ku mojemu zdziwieniu wszyscy byli niezwykle pomocni i ofiarowali swój talent i wskazówki. Zrozumieli mnie. Muzycy naprawdę dodają życia „My Grandmother's Tongue”. Instrumenty naprawdę uzupełniają moje słowa w sposób niemożliwy przeze mnie do opisania; jestem szczerze wdzięczna wszystkim tym gigantom, którzy bezinteresownie ofiarowali swoje talenty.

Melissa Beauvery; photo by Francesca Andre

Melissa Beauvery; autorka zdjęcia: Francesca Andre

JMF: Opowiedz nam trochę o więzi łączącej haitańską społeczność w Stanach Zjednoczonych i o tym, co udało się jej osiągnąć.

MB: Wielu Haitańczyków w USA ciągle myśli o Haiti. Nawet ci, którzy nie wracają do kraju zawsze wysyłają pieniądze lub płacą za edukację członków rodziny a nawet dzieci ich przyjaciół z dzieciństwa. Staje się to obowiązkiem. Jeśli my nie troszczymy się  o odległą rodzinę, to kto inny to zrobi? Poczucie pokrewieństwa wychodzi poza więzy krwi. Przekształca też ono artystów w rodzinę. Francesca i ja zaczęłyśmy dzielić się pomysłami dotyczącymi innych projektów, ponieważ czułyśmy się zobowiązane robić więcej, aby propagować bardziej precyzyjny i ludzki obraz Haitańczyków w kraju i za granicą. Jest to nasze zobowiązanie jako członków wielkiej rodziny.

Autorką wszystkich fotografii użytych w tym poście jest Francesca Andre i użyte zostały za pozwoleniem.

1 komentarz

Dołącz do komentujących

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.