
Nieobecność [Absence – przyp. tłum.], Proyecto Sirenas, użyte za zgodą.
Álvarez Reyes nieprzypadkowo sięgnął po figurę syreny. Jego zdaniem to mitologiczne stworzenie „ukazywane było w sposób seksistowski przez większość okresów historii sztuki”. Jak pisał w mailu do Global Voices: „tematyka ta wiąże się z pokusą seksualną, której mężczyźni musieli unikać, by móc dalej zajmować się swoimi sprawami. Inaczej mówiąc, syrenę przedstawiano przede wszystkim w relacji z mężczyzną, bez zagłębiania się w jej emocje, dylematy czy pokusy”.
I to właśnie do tak rozumianej seksualnej reprezentacji artysta chciał dodać nowe, symboliczne znaczenie. W jego serii syreny stały się więc „ofiarami systemu, który mając je za istoty podrzędne i zależne od woli innych; sprzedaje, kupuje, więzi i zabija”.

Syrenie mięso 1 [Sirens meat 1 – przyp. tłum.], Proyecto Sirenas, użyte za zgodą.
Trzynaście fotografii tworzących cykl Álvareza Reyesa przestawia kobiety z rybimi ogonami, które ukazane zostały w dehumanizujących sytuacjach. Niektóre ze zdjęć są trudne do oglądania, zwłaszcza że obok wrażliwości kobiet, artysta skupia się również na sposobie, w jaki meksykańskie społeczeństwo odbiera przedstawicielki płci pięknej — traktując je jak mięso.
Charakterystycznym motywem cyklu jest ukazywanie kobiet półnagich. Założenie to może budzić pytania o słuszność podobnego prezentowania bohaterek, niektórym odbiorcom kojarząc się z męskim podejściem do tematu. Álvarez Reyes odpiera tego typu zarzuty tłumacząc, że starał się być wierny wizerunkowi syreny: istoty mającej formę w połowie ludzką, a w połowie ryby, bez przedstawiania go na romantyczną, pop-kulturową modłę. Z drugiej strony chciał również podkreślić fakt, że ofiary przemocy seksualnej są cierpiącymi kobietami z krwi i kości.

Drobna Syrena [Charal Siren – Charal jest gatunkiem małej ryby, w Meksyku słowo to pełni również funkcję synonimu do określenia kogoś/czegoś jako małe, drobne, chude- przyp. tłum.], Proyecto Sirenas, użyte za zgodą.
Na przykład na zdjęciu pt. „zajęcia z anatomii” [Anatomy class – przyp. tłum.] „widzimy nieżyjącą już syrenę, którą traktuje się jak martwą żabę w szkolnym laboratorium. Jej życie jest nam obojętne, podobnie jak jej indywidualizm. Pośród wielu różnych kluczy, którymi odczytywać można tę fotografię, znajduje się krytyka systemu sądownictwa, ale i prasy zrównującej ofiary przemocy wobec kobiet do poziomu numerów w statystykach i oferującej bezowocne „rozwiązania” problemu, bez udawania nawet, że rozumie jego źródła i przyczyny”.
Większość kobiet biorących udział w Proyecto Sirenas stanowią nie modelki, ale przedstawicielki płci pięknej zróżnicowane pod względem miejsca zamieszkania, wieku i zawodu. Wszystkie one wspierają walkę przeciwko przemocy wobec kobiet.

Trofeum [Trophy – przyp. tłum.], Proyecto Sirenas, uzyte za zgodą.
Życzeniem fotografa jest przede wszystkim to, by jego praca pomogła zbudować dialog. Artysta chce rozbudzić „debatę, która wyrwie nas z obojętności” i „aby po zobaczeniu zdjęć ludzie byli otwarci na konwersację odnośnie prezentowanego na fotografiach problemu”.
„Chcemy poruszyć odbiorców. Chcemy, by zaczęli się oni zastanawiać nad przyczynami i źródłami przemocy wobec kobiet i nad tym jak różne szkodliwe praktyki prowadzą, niestety, do mordowania kobiet” – podsumowuje Álvarez Reyes.