Dlaczego trudności z pozostawieniem agresywnego partnera rosną podczas izolacji?

Cykl przemocy. Zdjęcie: “Casa de Refugio Matilde” Quito, Ekwador. Użyte za zgodą autora.

Ta historia jest pierwszą częścią reportażu autora na temat kobiet pozostających z brutalnymi partnerami w czasach izolacji.

Elisa (nazwisko zastrzeżone) jest 41-letnią kobietą z Ekwadoru z dyplomem magistra i własną firmą, która doświadcza przemocy domowej ze strony swojego partnera. Chociaż prawie połowa kobiet w Ekwadorze doświadczyła tego typu przemocy co najmniej raz w swoim życiu, Elisa czuje, że toksyczne relacje są słabo rozumiane przez ludzi, którzy nie byli w takiej relacji. Tak to wyraża w wywiadzie telefonicznym z Global Voices:

Me dicen: ‘Solo déjalo’, pero no funciona así. Quien no ha pasado por esto no siempre entiende por qué es tan difícil dejar a una pareja violenta, y estos comentarios solo hacen que me sienta juzgada y deje de contar lo que me pasa. Yo he intentado separarme de mi pareja algunas veces, pero él se convirtió en el centro de mi universo. Por eso, a pesar de todo, sigo con él.

Mówią mi: “Po prostu go zostaw”, ale to nie działa w ten sposób. Kto nie przeszedł przez to, nie zawsze rozumie czemu zostawienie agresywnego partnera jest takie trudne, a te komentarze tylko sprawiają, że czuję się osądzana i przestaję opowiadać co się ze mną dzieje. Kilka razy próbowałam rozstać się z moim partnerem, ale on stał się centrum mojego wszechświata. Dlatego, pomimo wszystkiego, wciąż z nim jestem.

Esteban Laso, psychoterapeuta i psycholog społeczny, wyjaśnia, że trudności w zakończeniu relacji z agresywnym partnerem, które opisuje Elisa są powszechne, ponieważ to jest złożony proces, który może trwać latami, i średnio dotyczy między 5 a 7 prób. Według Laso, jest to spowodowane tym, że zerwanie jakiegokolwiek związku (czy to przemocy czy nie) zawsze sprawia wiele trudności, ale przemoc ma pewne czynniki, które jeszcze bardziej utrudniają separację.

Protokół opieki nad kobietami będącymi ofiarami przemocy w Ekwadorze, udostępniony przez Surkuna.

Sytuacje te mogą wzrosnąć w sytuacjach kryzysowych, takich jak pandemia, której właśnie doświadczamy. Ekwador przebywa w kwarantannie od ponad miesiąca, z godziną policyjną od godziny 14 do 5 rano. Lily Rodríguez, prezydent Ekwadorskiego Centrum Promocji i Działań Kobiet, CEPAM, komentuje, że przemoc domowa może wzrosnąć w takich okolicznościach; na przykład, izolacja zmniejsza możliwość szukania pomocy i oferowania wsparcia.

Rodríguez dodaje, że separacja emocjonalna jest niezbędnym warunkiem separacji fizycznej, ale trudno ją osiągnąć, żyjąc cały czas z parą. Elisa opowiada, że ta zależność emocjonalna jest głównym powodem utrzymywania relacji:

Se piensa que solo es cuestión de tomar la decisión, pero no. Yo he decidido irme algunas veces, y he estado en terapia mucho tiempo, pero los hombres violentos son excelentes manipuladores y tienen mucha experiencia en hacer que te aferres a ellos. Esto hace muy complicado deshacer el lazo emocional que te ata a esa persona. Tú sabes que lo que te están haciendo está mal y que estás en peligro, pero tu dependencia hacia ellos es más fuerte.

Uważa się, że to tylko kwestia podjęcia decyzji, ale nie. Kilka razy zdecydowałam się odejść, przez długi czas byłam na terapii, ale agresywni mężczyźni są rewelacyjnymi manipulatorami i mają duże doświadczenie w utrzymywaniu was przy nich. To bardzo utrudnia zerwanie więzi emocjonalnej, która wiąże cię z tą osobą. Wiesz, że to, co oni Ci robią jest złe i że jesteś w niebezpieczeństwie, ale twoja zależność od nich jest silniejsza.

Laso mówi, że dzieje się tak, ponieważ chociaż należy uważać, że to co panuje w człowieku i w podejmowaniu decyzji, jest rozumem, jest to błędne założenie:

El fundamento de las relaciones humanas es el amor. Sin amor nos morimos, entonces haremos lo que haga falta para evitar la pérdida de relaciones afectivas importantes, incluso si esto implica sacrificarse uno mismo. Por eso, la primera pregunta que se hace una mujer en una relación violenta no es si la debe abandonar o no, sino si su pareja puede cambiar.

Podstawą relacji międzyludzkich jest miłość. Bez miłości umieramy, a więc wtedy robimy wszystko, co konieczne aby uniknąć utraty ważnych relacji uczuciowych, nawet jeśli to oznacza poświęcenie samego siebie. Zatem pierwszym pytaniem, które zadaje kobieta w relacji pełnej przemocy, nie jest to, czy należy ją opuścić, lecz to czy partner może się zmienić.

Soledad Ávila, psycholog kliniczny odpowiedzialna za zarządzanie akademickie Fundacji Azulado w Ekwadorze, dodaje, że wiele razy przemoc rozpoczyna się od przemocy psychologicznej, która jest trudniejsza do rozpoznania i wpływa na samoocenę ofiary, zmniejszając w ten sposób jej możliwość zakończenia związku. Według Ávili, do tego dochodzi to, że agresor nie jest agresywny przez cały czas, również ma swoje dobre momenty, w czasie których deklaruje “wieczną miłość” i obiecuje, że się zmieni. Ten cykl generuje wzorce, które trudno przełamać.

Recomendacja CEPAM. Więcej rad tutaj.

Strach, że przemoc rośnie wraz z decyzją zakończenia związku również spowalnia ten proces. Ta obawa może wzrastać podczas kwarantanny, gdzie restrykcje dotyczące poruszania się utrudniają szukania i oferowania pomocy w obliczu zagrożenia. Jednakże, Rodríguez wyjaśnia, że w Ekwadorze jest wolno wyjść aby poprosić o pomoc w obliczu bezpośredniego zagrożenia podczas izolacji.

Ávila dodaje, że normy kulturowe, które popierają przemoc, mają również wpływ na:

Se promueve una posición pasiva de la mujer. Esto nos lleva a aguantar y pensar que, con paciencia, vamos a lograr que nos traten bien. Muchas veces no notamos estas ideas porque están muy arraigadas en la sociedad.

Promowana jest pasywna pozycja kobiet. To prowadzi nas do pogodzenia się i do myślenia, ​​z cierpliwością, że osiągniemy to, że będziemy traktowani dobrze. Wiele razy nie dostrzegamy tych pomysłów, ponieważ są one głęboko zakorzenione w społeczeństwie.

Te normy kulturowe łączą się z faktorami ekonomicznymi i strukturalnymi. Na przykład, istnieją nierówności, które sprawiają, że kobiety znajdują się w pozycji niekorzystnej i są uzależnione ekonomicznie, które sprawiają, że nie mogą się rozstać, jeśli nie mają niezbędnego dochodu dla siebie i swoich dzieci, ponieważ to na nich spoczywa odpowiedzialność. Kwarantanna nasila trudności w generowaniu tego źródła utrzymania.

Z drugiej strony, pomimo faktu, że w Ekwadorze istnieją normy i protokoły dotyczące opieki nad ofiarami przemocy, Ávila stwierdza brak rozpoznania problemu wśród profesjonalistów z różnych dziedzin, takich jak ochrona zdrowia i sądownictwo. Tak było w przypadku Elisy, która opowiada:

Aparentemente tienes apoyo legal, pero existen muchas trabas que te desaniman. Cuando mi pareja me pegó por primera vez, fui a denunciarlo, pero fue terrible. El abogado me dijo: “Si vas a poner la denuncia tienes que seguir hasta el final y no puedes volver con él”. Yo no estaba lista para eso. Lo que te deberían decir es: “Tu vida está en peligro. Vamos a poner la denuncia juntos y vas a tener un acompañamiento psicológico y legal para que tú culmines este proceso”, pero te asustan en vez de darte este soporte.

Najwyraźniej masz wsparcie prawne, ale istnieje wiele przeszkód, które Cię zniechęcają. Kiedy mój partner uderzył mnie po raz pierwszy, poszłam to zgłosić, ale to było okropne. Prawnik powiedział mi: “Jeśli zamierzasz złożyć skargę, musisz w tym trwać aż do końca i nie możesz do niego wrócić.” Nie byłam na to gotowa. Powinni powiedzieć, że: “Twoje życie jest w niebezpieczeństwie. Razem złożymy skargę i będziesz miała wsparcie psychologiczne oraz prawne, abyś mogła dokończyć ten proces”, ale straszą się zamiast udzielać ci takiego wsparcia.

Rodríguez podsumowuje, że pokonanie tych trudności wymaga połączenia wysiłków i uważa, że kwarantanna stwarza potrzebę nowych sposobów na ich połączenie:

Es fundamental que las mujeres no se sientan solas en el confinamiento; que sepan que estamos unidas de diferentes maneras, y que esta unión nos fortalece. Así, seguimos tejiendo hilos de solidaridad que aumentan nuestra resistencia colectiva hoy y siempre.

Istotne jest to, aby kobiety nie czuły się samotne podczas izolacji: aby wiedziały, że jesteśmy zjednoczone na różne sposoby i że ta jedność czyni nas silniejszymi. W ten sposób nadal tkamy nici solidarności, które zwiększają nasz zbiorowy opór dzisiaj i zawsze.

Jeśli doświadczasz przemocyw Ekwadorze podczas kwarantanny, możesz zadzwonić do ECU 911, lub znaleźć więcej informacji w w tym protokole lub na stronach CEPAM i Fundacji Casa de Refugio Matilde.

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.