Grupa lojalistów zamieniła tunel wykopany przez rebeliantów koło Damaszku w galerię sztuki. Zrzut ekranu z raportu Kremlin media outlet RT. Żródło: Youtube [1].
Konflikt syryjski pogrążył kraj w wirze śmierci i zniszczeń oraz wywołał kryzys humanitarny. Wydaje się nieprawdopodobne, aby ta makabryczna rzeczywistość była kojarzona z estetyką.
Niemniej jednak, zdarza się, że walczące strony wykorzystują wojenną scenerię jako fundament sztuki, która czasem graniczy nawet z romantycznością. Ich sztuka stała się narzędziem przekazującym propagandowe treści. Państwo militarne użyło formy ekspresji, która w przeważającym stopniu uważana jest za sprzeczną z wojną i militaryzacją. Sztuka pozostająca w sprzeczności z obecną sytuacją danego kraju bywała często widoczna w przeróżnych dramatach, modzie, muzyce popularnej i innych sferach. Jednak dysharmonia między rzeczywistością a estetyką nigdzie nie była bardziej rażąca niż w kręgach syryjskiego reżimu.
Od pierwszych dni rewolucji syryjski reżim idealizował i koloryzował społeczeństwo militarne. Przy wjeździe do nabrzeżnej prowincji Lattakia, która jest miejscem narodzin syryjskiego dyktatora, przybyłych witają gigantyczne wojskowe buty pełne kwiatów. Podobne buty wojskowe z wysoką cholewą są rozproszone na obszarach kontrolowanych przez rząd.
Syryjskie media reżimowe chętnie pokazują liczne wyrazy uwielbienia swojego wojska. Zdarza się, że wybitne osobistości i zwykli obywatele wykonują symboliczny gest „całowania” wojskowych butów, [2] który ma wyrażać szacunek, lojalność i wdzięczność.
Syryjskie seriale i filmy wykorzystują gotową scenerię w postaci ruin powstałych w wyniku rządowego ostrzału dzielnic, oszczędzając przy tym fortunę na scenografii. Filmy takie jak „Rain of Homs” [3] w reżyserii Joud Saida oraz „The Revolution Man” [4] (reż. Najdat Anzour) zostały skrytykowane [5] za propagowanie działań reżimu.
Wiele osób uważa, że sceny kręcone w ruinach głęboko wpływają na bolesne wspomnienia miejscowych, którzy stracili tam bliskich, domy lub jedno i drugie. Narracja we wspomnianej scenerii pokazuje wydarzenia z reżimowej perspektywy, która obwinia rebeliantów za hurtową destrukcję miasta.
W październiku 2017 roku lojalistyczny syryjski projektant mody, Manal Ajaj, podczas pokazu mody w Bejrucie wywołał kontrowersje [6], gdy na wybiegu pojawiły się modelki ubrane w syryjskie mundury wojskowe. Był to wyraz „hołdu dla syryjskiej armii”.
W sierpniu 2018 roku Bashar Assad i jego żona Asma odwiedzili [7] podziemny tunel [zamieniony przez lojalistów na swoistą galerię sztuki] wykopany przez rebeliantów po przejęciu [8] przez reżim syryjski wschodniej Ghouty w kwietniu 2018. Wcześniej rebelianci zostali nazwani przez reżim terrorystami.
Według syryjskiej agencji informacyjnej, grupa wspieranych przez Assada artystów [9] zmieniła tunel w „galerię sztuki”.
Wyrażając wsparcie dla artystów, Bashar Assad powiedział:
Destruction, darkness and death are the culture of terrorists, while construction, light, life and art are our own.
Zniszczenia, ciemność i śmierć są elementami kultury terrorystów. Tworzenie, światło, życie i sztuka to nasza kultura.
W sieci popularność zdobyło wideo tańczącego w rytm popularnej piosenki syryjskiego żołnierza [10], które nagrał drodze do prowincji Idlib w północno-zachodniej Syrii, gdzie miał walczyć z siłami opozycji. Lojaliści nagłośnili film jako dowód „wysokich morali” w armii syryjskiej. Według nich takie nastroje panowały w armii przed zbliżającą się walką o zlikwidowanie ostatniej znaczącej twierdzy opozycji. Jednak wielu obawia się, że owa walka będzie kolejną rzezią w konflikcie syryjskim.