Parkour pokoju: młodzi Afgańczycy przekształcają krajobraz po wojnie w plac zabaw dla śmiałków

Parkour, forma miejskiej akrobatyki, pochodząca z Francji, została powszechnie przyjęta przez młodych w Kabulu, stolicy Afganistanu. W mieście, w którym nie brakowało przemocy i zamieszek, młody i superelastyczny kolektyw ratuje krajobraz strachu i dewastacji poprzez skomplikowane i ryzykowne akrobacje, niosąc pozytywne przesłanie.

Global Voices (GV) miał szczęście spotkać się z Abdulem Jamilem Sherzadem (AJS), który zapoczątkował parkour w Afganistanie. Opowiedział nam o pokoju, obrażeniach i walce o fundusze na rozwój tego rozwijającego się sportu w swoim kraju.

GV: Jak długo już trenujesz parkour i dlaczego zacząłeś go ćwiczyć?

AJS: I have been training and learning for seven years. I am the founder of this sport in Afghanistan. I have personal and national goals in this sport. Personally, I had a passion to learn something different, unique and action-filled. Parkour makes me more enthusiastic, energetic and confident. I had an athletic background before. I used to train taekwondo, football and fitness. But when I discovered this sport, I understood my future was only in parkour.

AJS: Trenuję i uczę się od siedmiu lat. Jestem założycielem tego sportu w Afganistanie i mam osobiste i narodowe cele do osiągnięcia. Osobiście chciałem nauczyć się czegoś innego, wyjątkowego i pełnego akcji. Parkour napełnia mnie emocjami, czyni mnie bardziej energicznym i pewnym. Miałem już atletyczne przygotowanie: ćwiczyłem taekwondo, grałem w piłkę nożną i chodziłem na siłownię. Ale kiedy odkryłem ten sport, zrozumiałem, że moja przyszłość to po prostu parkour.

GV: A co z tymi celami narodowymi?

AJS: We have a vision of representing a positive picture of Afghanistan to the world. We ask that the world pay attention to people in Afghanistan, who are tired of war. Living peacefully is our only goal. We also want to be sufficiently well-prepared and professional to represent the Afghanistan flag in International parkour competitions and win. By participating in international events we want to show the positive attitude and leadership of Afghan youth. We want to unite youth of Afghanistan regardless of ethnicity or background. We want to eliminate negativity among youth in the country, to prevent Afghanistan's youth from using narcotics. I want to motivate and inspire Afghan youth to enter sports, especially parkour.

AJS: Mamy wizję prezentowania pozytywnego wizerunku Afganistanu na świecie. Prosimy, aby świat zwrócił uwagę na ludzi w Afganistanie, którzy są już zmęczeni wojną. Życie w pokoju jest naszym jedynym celem. Chcemy również być dobrze przygotowani i profesjonalni, aby wziąć flagę Afganistanu na międzynarodowe zawody parkour i móc wygrać. Dzięki naszemu udziałowi w międzynarodowych zawodach chcemy pokazać pozytywne nastawienie i przywództwo wśród młodych Afgańczyków. Chcemy zjednoczyć młodych ludzi w Afganistanie, niezależnie od ich pochodzenia etnicznego; chcemy eliminować negatywne zjawiska wśród młodych ludzi, aby zapobiec wykorzystywaniu narkotyków przez młodzież w Afganistanie.

GV: Dlaczego uważasz, że parkour jest bardziej inspirujący od innych sportów?

AJS: I train parkour not only as a sport, but also as a way of life. In parkour we are always leaping over obstacles. It is the same in real life, which is full of struggles. Similarly, as a leader in parkour I pledge responsibility to teach more youths to deal with their life obstacles and learn to be hopeful in tough situations.

AJS: Uprawiam parkour nie tylko jako sport, ale także jako sposób na życie. W parkour skaczemy przez przeszkody. W prawdziwym życiu jest podobnie, przecież także jest pełne trudności. Ponadto, jako lider parkour, mam obowiązek uczyć młodych ludzi radzenia sobie z przeszkodami w ich życiu i uczyć ich, jak mieć nadzieję w najtrudniejszych sytuacjach.

GV: Wyzwaniem było rozpoczęcie zupełnie nowego sportu w Afganistanie?

AJS: There are many challenges but the biggest one is financial. There is no support from anywhere financially whether government or private sector. Therefore, there is not a safe place for us to train— a gym for instance — with professional equipment. Very few organizations are looking to develop sports and help creative youth progress. Injuries are another big challenge! Sometimes they put you out of action for days, sometimes for months.

AJS: Jest wiele wyzwań, ale największy jest finansowy. Nigdzie nie ma pomocy finansowej, ani w rządzie, ani w sektorze prywatnym. Nie ma więc bezpiecznego miejsca, abyśmy mogli trenować z profesjonalnym zespołem, na przykład na siłowni. Bardzo niewiele organizacji stara się rozwijać sport i pomóc w twórczym postępie młodzieży. Urazy to kolejne wielkie wyzwanie! Czasami zmuszają cię do przerwy w treningach na kilka dni, a czasem nawet na miesiące.

GV: Ilu jest członków i gdzie się spotykacie?

AJS: There are more than 50 members and 50 training students in my team aged from 10 to 26. They are all very passionate and very creative. We started to train outdoors in ruined places where we could find walls as obstacles and now we are training on the street using security barriers, open parks and on hills. This is good for learning but to develop new skills we need the gym. We don’t have that at the moment.

AJS: W moim zespole jest ponad 50 członków i około 50 uczniów, w wieku od 10 do 26 lat. Wszyscy są bardzo namiętni i bardzo kreatywni. Rozpoczęliśmy trening na świeżym powietrzu w miejscach z ruinami, gdzie znaleźliśmy ściany jako przeszkody, a teraz trenujemy na ulicach, wykorzystując bariery bezpieczeństwa, parki publiczne i wzgórza. Jest tego dużo, ale aby rozwinąć nowe umiejętności, potrzebujemy siłowni, a nie mamy jej w tej chwili.

GV: A czy kobiety i dziewczęta również uprawiają parkour?

AJS: Yes. Girls are really interested to learn and there are girls in our team who are undergoing training. If we get a training gym the number of girls will rise. Parkour welcomes gender equality.

AJS: Tak, są bardzo zainteresowane nauką, a w naszym zespole są również trenujące dziewczyny. Jeśli uda nam się zdobyć siłownię, liczba dziewcząt wzrośnie. W parkour, równość płci jest mile widziana.

GV: Czy jest coś jeszcze, co chciałbyś powiedzieć?

AJS: Yes. When we tried to attend parkour events in Europe our visa applications were refused just because we hold Afghan passports. We were hoping to represent Afghan parkour and come back to spread our experience and skills to others in Afghanistan but they don’t trust us. I would like to convey to ambassadors and people in the outside world that the actions of a minority should not destroy the reputations of the majority. Afghanistan is a victim of extremism not its supporter. Afghanistan is a land of a diversity of traditions and cultures and is full of amazing people. Please support us to make this land developed and beautiful again. Respect for humanity and equal opportunities should be the first priority in (regard to) developing countries like Afghanistan.

AJS: Tak. Kiedy próbowaliśmy uczestniczyć w zajęciach parkour w Europie, nasze wizy zostały odrzucone tylko z powodu posiadania paszportów afgańskich. Oczekiwaliśmy, że będziemy reprezentować afgański parkour i wrócimy z Europy, aby podzielić się naszym doświadczeniem i umiejętnościami z innymi ludźmi w Afganistanie, ale nam nie zaufano. Chciałbym powiedzieć ambasadorom i ludziom spoza Afganistanu, że działania mniejszości nie powinny niszczyć reputacji większości. Afganistan jest ofiarą ekstremizmu, nie popiera go. Afganistan jest krajem o wielkiej różnorodności tradycji i kultur i jest pełen niesamowitych ludzi. Proszę, wspierajcie nas, aby ta ziemia rozwijała się i znów stała się piękna.