[1]Zdjęcie dzieci na Madagaskarze wykonane przez Yves Picq – CC-BY-SA-3.0
Ten artykuł został napisany przez Andry'ego R. Razafimbahoaka, autora-gościa. Artykuł został zredagowany przez Global Voices, aby przedstawić szerszy kontekst i niezbędne wyjaśnienia.
Od momentu podpisania Konwencji o prawach dziecka [2] w 1991 roku, Madagaskar mnożył wysiłki na rzecz realizacji polityki chroniącej prawa dzieci. W tym celu od 2004 r. do chwili obecnej, rząd utworzył ponad 750 sieci ochrony dzieci [3] w całym kraju. Mimo postępów, wciąż obecne są wykorzystywania, przemoc, wykorzystywania seksualne i praca przymusowa nieletnich. Według raportu opublikowanego przez Madagaskar i Unicef, jedno na dwoje dzieci twierdzi, że doznało przemocy w szkole, a dziewięcioro na dziesięcioro doznało przemocy fizycznej w rodzinie.
Alarmujący raport Unicef
Na prośbę rządu Madagaskaru, Unicef przeprowadził badania na temat przemocy [4], jakiej doświadczały dzieci w tym kraju. Rezultat jest bardziej niż alarmujący [5]:
89% des enfants disent qu’ils ont été violentés physiquement un jour au sein de leur foyer. Et pourtant ils sont 72% à dire qu’ils se sentent en sécurité chez eux.
89% dzieci twierdzi, że doświadczyło przemocy fizycznej w domu. Jednocześnie aż 72% twierdzi, że czuje się bezpiecznie w domu, mimo doświadczania przemocy.
W sprawozdaniu podkreślono, że bardzo często przemoc ta jest zakorzeniona w zwyczajowych praktykach, które są bardzo trudne do modyfikacji. Psychiatra dziecięcy Rajae Sbihi [6], który uczestniczyła w badaniu, wyjaśnia [5]:
La violence est considérée comme une méthode éducative, que ce soit dans le milieu familial ou à l’école
Przemoc uznawana jest za metodę edukacyjną, zarówno w domu, jak i w szkole.
[7]Dziewczęta z Madagaskaru, zdjęcie przez Hery Zo Rakotondramana, FlickR – CC BY-SA 2.0.
Według Sbihi, dzieci ze społeczności wiejskich są bardziej narażone na przemoc i wyjaśnia, że około 20% malgaskich [8] dzieci, zwłaszcza w odległych rejonach, nie jest rejestrowanych po urodzeniu, co ośmiela krzywdzących. Instytucje publiczne to zazwyczaj jedyne wyjście dla dzieci będących ofiarami przemocy, szczególnie przemocy popełnianych w rodzinie. Doświadczenie takiej przemocy może powodować poważne traumy, zaburzenia rozwojowe, zarówno fizyczne, jak i emocjonalne, a także nieprzewidywalne zachowania, nawet porzucanie szkoły.
Różne rodzaje przemocy
Oprócz przemocy fizycznej istnieje kilka sytuacji, które wpływają na rozwój dzieci. Tak więc 40% malgaskich dzieci twierdzi, że pracowało, zanim ukończyło 18 lat. W związku z tym Lauréat Rasolofoniainarison, krajowy kierownik biura Międzynarodowej Organizacji Pracy w Antananarivo, zwraca uwagę, że to utrwala cykl ubóstwa [9]:
les parents disent souvent qu’ils les envoient travailler au lieu d’aller à l’école parce qu’ils sont pauvres. En réalité c’est le fait de faire travailler leurs enfants qui les rend pauvres, en perpétuant un cycle dans lequel l’éducation et la possibilité de s’élever socialement n’ont aucune place.
Rodzice zwykle mówią, że wysyłają dzieci do pracy zamiast do szkoły, ponieważ są biedni. W rzeczywistości to fakt, że ich dzieci pracują, sprawia, że są biedni, utrwala to cykl, w którym nie ma miejsca na edukację i możliwość postępu.
Dziewczęta są jeszcze bardziej narażone na przemoc. Małżeństwo nieletnich jest częścią tradycji Madagaskaru i stanowi ogromny problem tego kraju. Ponad jedna trzecia dziewcząt w wieku od 15 do 19 lat jest już w związku małżeńskim lub w parach. Bardzo niewielu nastolatków stosuje metody antykoncepcji (poniżej 8%), co znacznie zwiększa liczbę niechcianych ciąż. Co więcej, 30% dzieci na wyspie urodziło dziecko [10], a liczba ta może wzrosnąć [10] do 50% w niektórych dzielnicach stolicy. Inną alarmującą statystyką jest prostytucja dziewczynek [11] , która rozwija się na Madagaskarze [12], szczególnie na obszarach położonych w pobliżu złóż ropy i kopalń [13].
Nowe narzędzie do skuteczniejszej walki z przemocą
Przed tym sprawozdaniem potrzeby i prawa dziecka pozostawały nieznane na Madagaskarze. Ten raport jest uważany za narzędzie, które pozwala obrońcom dzieci lepiej zrozumieć, unikać i reagować na poważne naruszanie praw dziecka na wyspie. Jest to także pierwszy krok w kierunku szerszej polityki krajowej, której celem jest ograniczenie przemocy wobec dzieci. Inni postrzegają te informacje jako sposób na przekonanie ludności do zmiany zachowania i porzucenia tradycyjnych praktyk, niekiedy szkodliwych dla nieletnich. Łącznie Unicef rozmieścił 240 ochotniczych pracowników socjalnych na wyspie w celu wsparcia psychospołecznego, dialogu społecznego i mobilizacji społecznej.
Wreszcie, Unicef nawiązał partnerstwa w celu opracowania kodeksu postępowania dla pracowników kopalń na Madagaskarze, w celu zakończenia seksualnego wykorzystywania dziewcząt. To praktyczne podejście powinno mieć progresywny wpływ na ochronę dziewcząt w nadchodzących latach.