Młodzi brazylijscy liderzy w wieku od 12 do 19 lat wykorzystują sztukę i środki komunikacji, aby pokazać, że możliwa jest dla Brazylii inna ścieżka rozwoju. W dzielnicy Cabelo Seco miasta Marabá (stan Pará), znajdującego się na brazylijskim obszarze amazońskim, tworzą grupę o nazwie Rios de Encontro (Rzeki Spotkania), która promuje społeczne akcje kulturalne na rzecz zrównoważonej energii, medycyny naturalnej i edukacji. W 2014 r. stworzyli Rádio Arraia, projekt nagrodzony przez Rising Voices Amazonia; stacja nadaje dżingle na temat działalności grupy w mieście.
W tym regionie część planu rozwoju Brazylii stanowi zespół elektrowni wodnych oraz wydobycie rud. W programie radia przewidziane są np. pomysły na źródła energii alternatywne wobec elektrowni wodnej w Marabá, która, jeśli powstanie, powiększy sąsiednie miasto São Joāo i zaszkodzi życiu w Marabá oraz na południowym wschodzie stanu Pará.
Dżingla “Eu quero energia solar” (“Chcę energii słonecznej”), nadawanego przez Rádio Arraia, można posłuchać tutaj:
Projekty grupy Rios de Encontro mają na celu promocję zrównoważonych zmian społecznych. Działając od 2009 r. w środowisku ludzi pochodzenia afrykańskiego dzielnicy Cabelo Seco, zaangażowała ona 380 miejscowych rodzin, a obszar ten przestał być kojarzony z brutalnością i handlem narkotykami, stał się za to przykładem dla całego regionu i dla organizatorów imprez o charakterze ekokulturalnym.
Rising Voices nawiązało kontakt z dorosłymi trenerami i koordynatorami grupy, którymi są Manoela Souza (40 l.) i Dan Baron (57 l.), twórcy Instituto Transformance działającego w społecznościach różnych części świata. A także z czworgiem młodych koordynatorów: Aną Caroliną de Souza (13 l.), Évany Valente (15 l.), Pablem Diego (15 l.) i Sandovalem Maią (13 l.).
Po trzech miesiącach prac młodzież uruchomiła samodzielnie słoneczne bicy-radio, czyli rower ze sprzętem audio zasilanym wyłącznie energią słoneczną. To z jego pomocą nastolatkowie zamierzają zanieść dżingle mieszkańcom Marabá.
Jednym z konstruktorów słonecznego bicy-radia jest Pablo Diego. “Wierzę, że uświadomimy ludzi, aby nie niszczyli środowiska i nie powiększali miasta”.
Nagrywanie dżingli rozpoczęło się w 2013 r., jeszcze zanim powstało Rádio Arraia. Według Manoeli wiele rzeczy ma dopiero nadejść:
Chcemy pogłębić naszą relację z bicy-radiem. Młodzi stworzyli już filmiki o mistrzach społeczności. W tym roku prowadzimy kursy żywej historii i lokalne radio. Dzięki Rádio Arraia wzrosła motywacja, by stworzyć społeczną, amazońską, internetową stację radiową.
Podczas tworzenia dżingli każdy z młodych koordynatorów mówi lub gra na jakimś instrumencie. Materiał jest następnie obrabiany komputerowo przez Dana Barona i młodych liderów.
Évany zajmuje się stroną muzyczną, Sandoval jest zaś jednym z odpowiedzialnych za program stacji. Oboje są muzykami – on gra na klarnecie, a ona – na kilku instrumentach, daje również lekcje gry na gitarze i saksofonie. “Évany jest dla mnie inspiracją, a Manoela pomaga mi w koordynacji dżingli. Radio to pomysł, który trzeba traktować serio. Wkrótce – poza dżinglami – będziemy też przeprowadzać wywiady”, opowiada Sandoval, który uczy się już edytowania dżingli.
Dla Évany najważniejszy w procesie twórczym jest jego zbiorowy charakter. “Gdy jesteśmy w grupie, jeden motywuje drugiego”.
Inne mikroprojekty
Poza radiem grupa Rios de Encontro stworzyła również mikroprojekty Latinhas de Quintal i AfroMundi (muzyka), Pés no Chāo (taniec), Cine Coruja (kino), Rabetas Vídeos, Jornalismo Social, Bicicletadas pela Vida, Biblioteca Folhas da Vida i Roupas ao Vento. Rádio Arraia promuje wszystkie te akcje kulturalne.
Z pomocą Any Caroliny de Souza (13 l.) Évany koordynuje także Cine Coruja. Zasada jest taka, że każdy robi wszystko po trochu: Ana Carolina, poza pracą w ogrodzie roślin leczniczych, kieruje również projektem Roupas ao Vento, mającym na celu uświadomienie ludzi w kwestiach związanych z przemocą ze względu na płeć.
Zdaniem Dana młodym potrzeba pewności siebie i odwagi, by publicznie zakwestionować projekt regionalnej hydroelektrowni i drogi wodnej:
Tutaj słowo wypowiedziane publicznie jest tak niebezpieczne, że cisza stanowi najlepszy sposób na przetrwanie. Oni są świadomą młodzieżą i artystami, a nie “aktywistami” w znaczeniu, które znamy. Wykorzystujemy radio, aby uwrażliwić i ośmielić społeczności będące ofiarą wykluczenia, biedy i wielkich robót.