Jekaterina Khomenko, 29-letnia homoseksualna nauczycielka tanga, została znaleziona rankiem 7 września w swoim samochodzie z 4-calową raną ciętą gardła. Silnik wciąż pracował, gdy osoba sprzątająca ulicę natknęła się na pojazd. Policja, choć początkowo podejrzewała samobójstwo, obecnie [2] uznaje śmierć kobiety za morderstwo. We wczesnych doniesieniach [3]lokalna prasa nie wspominała o powiązaniach Khomenko ze środowiskiem LGBT.
Jedną z pierwszych osób, które poinformowały o śmierci Jekateriny, był jej ojciec, Walerij. W komentarzu [1] pod zdjęciem Khomenko na portalu Vkontakte (patrz wyżej) napisał, że 7 września o 9 rano został telefonicznie powiadomiony o znalezieniu ciała. Twierdził, że policję najbardziej interesowało, czy Katia miała kiedykolwiek styczność z narkotykami, problemy finansowe lub skłonności samobójcze.
Dwa dni później pod tym samym zdjęciem Timur Isaev [5], użytkownik Vkontakte, wywołał wojnę na komentarze [1], pisząc, że “homoseksualiści zawsze umierają młodziej niż zdrowi ludzie”. W ciągu następnych 48 godzin Isaev opublikował jeszcze 48 homofobicznych wiadomości skierowanych do pogrążonych w żałobie przyjaciół zmarłej.
Lesbiru.com, internetowy portal dla rosyjskojęzycznych lesbijek, podkreśla [4], że Isaev należy do Gay Hunters [6], antygejowskiej społeczności na Vkontakte [7], gdzie dzieli się homofobicznymi materiałami z pozostałymi 122 członkami grupy. Jest także aktywny na Twitterze, gdzie publikuje [8] podobne treści oraz pochwala niedawną aneksję Krymu przez Rosję.
Według niezależnego portalu informacyjnego Contraband, petersburskie środowisko LGBT jest przekonane [9], że kariera homoseksualnej instruktorki tanga odegrała znaczącą rolę w morderstwie Khomenko. Przyjaciółka i współpracowniczka kobiety, Angelina Tishina [10], założyła zamkniętą grupę na Vkontakte, prawdopodobnie w celu zebrania funduszy [11] na organizację pogrzebu, który odbył się 11 września na przedmieściach Moskwy.
Rosyjskie środowisko LGBT spotyka się z wieloma społecznymi wyzwaniami i problemami prawnymi. Mimo że homoseksualizm został oficjalnie skreślony z listy chorób psychicznych w 1999 roku, w ostatnich latach obrońcy praw człowieka z niedowierzaniem obserwują, jak lokalni, regionalni i federalni prawodawcy zakazują-jak sami twierdzą-“gejowskiej propagandy”. Przed interwencją militarną we wschodniej Ukrainie ograniczenie praw osób odmiennej orientacji było prawdopodobnie najważniejszym wizerunkowym problemem Kremla na arenie międzynarodowej.