- Global Voices po polsku - https://pl.globalvoices.org -

Reakcja mieszkańców Afryki na abdykację papieża

Tłumaczenie opublikowane 8 marzec 2013 13:14 GMT 1 · Napisane przez Abdoulaye Bah Tłumaczone przez Monika Makiej

Kategorie: Afryka Subsaharyjska, Angola, Demokratyczna Republika Konga, Gwinea, Gwinea Równikowa, Kamerun, Kongo, Republika Południowej Afryki, Senegal, Tanzania, Wybrzeże Kości Słoniowej, Zimbabwe, Media obywatelskie, Polityka, Religia, Rządy

Kiedy papież Benedykt XVI ogłosił abdykację, która ma nastąpić 28 lutego 2013 roku, w tradycyjnych mediach Afryki frankofońskiej oraz na portalach społecznościowych nastąpiło ogromne poruszenie. Zdaniem wielu ta decyzja jest godna podziwu. Znaczna część społeczeństwa uważa wręcz, że niektórzy afrykańscy przywódcy powinni pójść jego śladem.

^[1]

Ojciec Święty, Benedykt XVI. Zdjęcie udostępnione przez Kościół katolicki (Anglia i Walia) na Flickr, licencja CC by-nc-sa/2.0s

Zdania podzielone, ale pełne podziwu

W dobrze udokumentowanym artykule zatytułowanym „Czy papież musi umrzeć papieżem?”, który ukazał się na Togocouleurs, Charles Lebon napisał ^[2][fr – tak jak pozostałe odnośniki]:

La nouvelle est tombée ce 11 février comme un coup de tonnerre dans un ciel serein. Ce coup aurait été moins violent si c’était le décès du pape, qui, dans ce cas et trop souvent prévisible, obligeait les journalistes à attendre sous les fenêtres du saint homme en agonie avec micro, camera et bougie. Mais ce n’était pas le cas. Il s’agit de la démission du souverain pontife au sens de : « renoncer à sa charge ».

Wiadomość o abdykacji papieża ogłoszona 11 lutego spadła na wszystkich jak grom z jasnego nieba. Zaskoczenie byłoby mniejsze, gdyby chodziło o śmierć papieża, poprzedzoną czuwaniem dziennikarzy pod jego oknem z mikrofonem, kamerą i świecami w ręku, jak to już miało miejsce wcześniej. Tym razem było inaczej. W tym przypadku mamy do czynienia z zakończeniem pontyfikatu w rozumieniu „zrzeknięcia się urzędu”.

Diery Diallo na swoim blogu cytuje słowa ^[3] księdza Jacques'a Seck de Dakar:

Je dis que je suis heureux que le Saint-Père (Pape Benoît XVI) ait pris cette idée personnellement. Les hommes de Dieu que nous sommes (…) ne sont pas des fonctionnaires qui travaillent. Je suis heureux que le Saint-Père à la tête de l’Eglise nous donne l’exemple. Les évêques, Cardinaux, Pape, ne sont pas des fonctionnaires, quand ils ne peuvent plus ils cèdent la place aux autres », a réagi Abbé Jacques Seck sur les ondes de la Rfm. Rappelons que le Pape Benoit XVI a annoncé sa démission de ses fonctions de Pape pour le 28 février 2013. Il a donné comme raison, son âge avancé qui ne lui permet plus d’exercer le ministère Pétrinien.

„Jestem szczęśliwy, że Ojciec Święty (papież Benedykt XVI) podjął tę decyzję samodzielnie. Jesteśmy ludźmi Boga, (…) nie urzędnikami, którzy pracują. Jestem szczęśliwy, że Ojciec Święty, który stoi na czele kościoła, daje nam taki przykład. Biskupi, kardynałowie, papież nie są pracownikami. Kiedy nie mają już sił, ustępują miejsca innym”, tak podczas rozmowy w radiu Rfm wypowiadał się ksiądz Jacques Seck. Przypomnijmy, że papież Benedykt XVI ogłosił abdykację. Jego pontyfikat zakończy się 28 lutego 2013 roku. Jako powód rezygnacji podał swój podeszły wiek, który nie pozwala mu dłużej pełnić posługi Piotrowej.

Na stronie popularnej we francuskiej części Afryki rozgłośni radiowej Radio France Internationale na Facebooku pojawiło się wiele komentarzy na ten temat. Oto kilka z nich ^[4]:

^[5]

Wielu Afrykańczyków chciałoby, aby ich władcy wzięli przykład z odważnego czynu Benedykta XVI. Źródło zdjęcia:
commons.wikimedia.org

Hilal Sylla ^[6] z Konakry w Gwinei napisała:

Pour peu que cela ait du sens, cette démission de Benoit XVI me renvoie au Film culte sur l'église et les illuminatis. Une façon de dire que l'église n'a plus de force dans un monde dominé par tant de perversion. Une question : la fin du monde n'est-elle pas proche?

Choć nie ma to większego sensu, dymisja Benedykta XVI przypomina mi pewien znany film na temat Kościoła i iluminatów. To pokazuje jak bardzo osłabiony jest Kościół w świecie zdominowanym przez różnego rodzaju perwersje. Nasuwa się też pytanie: czy koniec świata jest już blisko?

Samuel Azabho, ^[7]z Kisangani w Demokratycznej Republice Kongo:

Cette démission est normale par le fait de l'age. son pontificat est positif dans la mesure où il est le précurseur de la lutte contre la pédophilie. je pense qu'il était un homme de décision. Et celui qui doit venir après lui doit relever le défis de l'avenir de l'église catholique et de toute l'humanité peu importe sa race et ses origines.

Ta dymisja nie jest niczym zaskakującym przez wzgląd na jego podeszły wiek. Pontyfikat papieża oceniany jest pozytywnie z uwagi na zapoczątkowaną przez niego walkę z pedofilią. Moim zdaniem udowodnił, że jest człowiekiem, który nie boi się podejmować decyzji. Jego następca, niezależnie od rasy i narodowości, będzie musiał sprostać wyzwaniom dotyczącym przyszłości Kościoła katolickiego i całej ludzkości.

Ben Mbele ^[8] z Yaoundé zauważył:

nous pouvons cependant dire ke le pontificat de benoit xv1 n'a pa été un fleuve trankil, de son discours sur l'islam et la violence en passant par le scandal des prêtres pédophiles et enfin du débat sur le mariage gay,au demeurant notons ke la décision salutaire de benoit xv1 fera un précédent car il lancera le débat sur la modification du droit canon en matière du mandat du pape, personnellement il ne faut pa trop attendre du nouveau pape en matière d’émancipation sur certains sujets car la plus part des cardinaux actuels ont été nommé par benoit xv1 et jean paul 2 eux très conservateurs.

Tymczasem możemy stwierdzić, że pontyfikat Benedykta XVI nie był spokojnym okresem – od jego przemowy na temat islamu i przemocy, przez skandal dotyczący księży pedofili i wreszcie na debacie dotyczącej małżeństwa gejów skończywszy, wszystko to sprawia, że ostatecznie widzimy, iż ta zbawienna decyzja Benedykta XVI o abdykacji stanie się precedensem, ponieważ rozpocznie ona debatę na temat zmiany prawa kanonicznego w sprawie mandatu papieskiego. Uważam, że nie należy oczekiwać zbyt wiele od nowego papieża w sprawach liberalizacji niektórych sfer życia, ponieważ większość kardynałów nominowanych przez Benedykta XVI i Jana Pawła II to konserwatyści.

Alpha Ulrick Marcellus ^[9] z Brazzaville, w Republice Kongo, uważa, że ^[4]:

La décision du Pape est courageuse. Il ne démissionne pas mais il renonce, il renonce au ministère pétrinien. Une décision qui n'est pas facile à prendre. Son pontificat a été à mon avis celui des grandes épreuves, des discours aux vérités sans détours et choquant. Benoit XVI à donné le meilleur de lui-même, dans la direction d'une Église en conflit avec un monde de plus en plus excentrique. Pour le futur Pape plaise à Dieu de choisir celui qui est apte, valide à prendre des décisions courageuses contre les déviations que le monde légalise pour préserver l'intégrité de la foi et de l'Église.

Decyzja papieża jest odważna. On nie dymisjonuje, lecz zrzeka się pełnienia posługi Piotrowej. Niełatwo podjąć taką decyzję. Jego pontyfikat był moim zdaniem czasem ważnych wydarzeń, czasem głośnych rozmów o prawdzie. Kościół katolicki, który przeżywa teraz głęboki kryzys, otrzymał od Benedykta XVI wszystko to, co najlepsze. Miejmy nadzieję, że jego następca wybrany przez Boga, będzie odpowiednią osobą, gotową podjąć odważne decyzje i walczyć z problemami współczesnego świata, tak aby uchronić integralność wiary i Kościoła.

BBC również nadaje specjalne emisje, które są transmitowane przez lokalne radio w Afryce frankofońskiej. Strona BBC na Facebooku liczy już ponad 17000 fanów ^[10]. Podczas emisji programu „Afryka na żywo ^[10]”, z 16 lutego, poświęconej abdykacji papieża, wielu Afrykańczyków przedstawiało swój punkt widzenia. Michel Djadji Anigbe ^[11] z Abidjan, z Wybrzeża Kości Słoniowej, napisał:

Relativement à la décision de démission du Pape, son motif me laisse perplexe et pantois. Comment un grand intellectuel tel que lui a pu accepter ce pontificat avec tous les sacrifices que cela demande. Surtout avec ce que son prédécesseur, le vénérable Pape Jean Paul II , a fait du sien. De plus, son argument est trop facile avec le scandale qui nous a été servi par l'affaire de son majordome. Et quand on sait aussi que le Vatican n'est pas ignorant et étranger à tous ce qui passe actuellement dans le monde.

Kiedy papież podał powód swojej abdykacji, byłem zakłopotany i zdumiony. Jak to się stało, że tak wielki intelektualista jakim jest bez wątpienia, mógł zaakceptować swój pontyfikat, zważywszy na to, czego dokonał jego wielki poprzednik, Jan Paweł II? Poza tym, jego argument jest nieprzekonujący, zwłaszcza kiedy spojrzymy na ostatni skandal z majordomusem. I kiedy zdamy sobie sprawę, że Watykan nie jest ignorantem i wie, co się dzieje aktualnie na świecie.

Didier Didou Mady ^[12] postawił ciekawe pytanie :

Le rejet de la démission du Pape est-il envisageable au regard du droit canon? Quoi de plus normal que les touristes au Vatican visite à la fois le pape et l'ex-pape. Difficile d'avoir un pape infatigable!

Czy na podstawie prawa kanonicznego abdykacja papieża może zostać odrzucona? Cóż może być bardziej normalnego od turystów przyjeżdżających do Watykanu, żeby zobaczyć papieża i jego poprzednika? Ciężko mieć niestrudzonego papieża!

Przykład dla afrykańskich przywódców?

Wiele państw Afryki jest źle rządzonych. To na tym kontynencie znajdziemy polityków, którzy sprawują władzę od wielu lat. Oto kilka przykładów:

Robert Gabriel Mugabe ^[13], 89 lat, prezydent Zimbabwe od 1980 roku,
Teodoro Obiang Nguema Mbasogo ^[14], 71 lat, przywódca Gwinei Równikowej od 1979 roku,
Paul Biya, ^[15]80 lat, prezydent Kamerunu od 1982 roku
José Eduardo dos Santos ^[16], 71 lat, u władzy od 1979 roku
Denis Sassou Ngesso ^[17], 80 lat, prezydent od 1979 do 1992 i od 1997 do dziś.

Wielu Afrykańczyków komentowało dymisję papieża Benedykta XVI myśląc jednocześnie o tym, co dzieje się na ich kontynencie. Josiane Kouaghe z Kamerunu napisał ^[18]na swoim blogu:

Passés ces moments de disputes, les vraies questions s’imposent. Et les comparaisons ne tardent pas à suivre. «Ah…Il me rappelle Nelson Mandela. Tu te rappelles, en 1999, quand il a démissionné après seulement cinq ans? », demande Éric Ntomb, 64 ans, à son ami. «Tu parles Éric. C’est la même chose avec le pape. Il n’est là que depuis 2005. Si seulement nos dirigeants africains pouvaient faire comme lui», répond l’ami en poussant un long soupir. L’ami dit haut ce que des millions de personnes pensent bas. Et je vous arrête. Ne dites pas que le pape a démissionné parce qu’il est un homme de Dieu. Non! Il dirigeait le plus petit et puissant État du monde.

Ucichły dyskusje na ten temat, teraz przychodzą do głowy ważne pytania. I nasuwają się na myśl porównania. „Ach, on mi przypomina Nelsona Mandelę. Pamiętasz jak w 1999 roku, zaledwie po 5 latach rządzenia, podał się do dymisji?” – pyta swojego przyjaciela 64-letni Éric Ntomb. „Dobrze mówisz, Éric. Tak samo jest z papieżem. Rządzi Kościołem dopiero od 2005 roku. Gdyby tylko nasi afrykańscy przywódcy mogli zrobić to samo.” – odpowiada przyjaciel, wzdychając. Przyjaciel mówi głośno to, o czym myślą miliony osób. I tu muszę was zatrzymać. Nie mówcie, że papież abdykował, ponieważ jest przedstawicielem Boga. Nie! On zarządzał najmniejszym i najbardziej wpływowym państwem świata.

Josiane Kouagheu przedstawia listę prezydentów afrykańskich, którzy zrzekli sie władzy dobrowolnie:

Ahmadou Ahidjo ^[19], z Kamerunu, w 1982 roku,
Léopold Sédar Senghor ^[20] z Senegalu, w listopadzie 1980 roku w wieku 74 lat
Julius Nyerere ^[21], z Tanzanii, w listopadzie 1985 roku.

W 1999 roku władzy zrzekł się najsłynniejszy afrykański polityk, Nelson Mandela.