Portugalski filmowiec André Soares opublikował krótki film dokumentarny [1] o Wieczorach Poezji w Struga [2], międzynarodowym festiwalu poezji, który przeprowadzany jest corocznie przez pół wieku od 1962 roku w mieście Struga, w Macedonii (oficjalna strona www [3]).
Film zawiera wypowiedzi poetów: Vladimira Martinovskiego [4] z Macedonii, chińskiego wygnańca Bei Linga [5], Rati Saxena [6] z Indii, Corey'a Marksa [7] ze Stanów Zjednoczonych, Siim Kera [8] z Estonii oraz Mimoza Sali [9] z Albanii, którzy opowiedzieli także o globalnej sytuacji poezji oraz przeczytali swoje dzieła w różnych językach.
Podczas wyjaśniania okoliczności bycia zmuszonym, by wybierać między więzieniem a wygnaniem z powodu niezgody na reżim, Bei Ling mówi, że jego ojczyzną nie są już Chiny, lecz chiński język. Co ciekawe, jeden z najbardziej znanych cytatów sławnego poety i językoznawcy macedońskiego Blaže'go Koneski [10] (1921-1993), wyryty na jego niedawno postawionym pomniku [11] [mk] brzmi: „nasz język jest naszą ojczyzną”.
Festiwal jest jednym z istotnych elementów oficjalnej, wspieranej przez państwo kultury, a jego otwarcie jest zazwyczaj uświetnione przez czołowe osobistości ze świata polityki, takie jak: Minister Kultury, premier i/lub prezydent. Festiwal sam w sobie nie wykazał sprzyjania promocji wewnątrzkrajowej niezgody, jak zarzucono mu w krtytycznym poście [12] [mk] zredagowanym w 2009 roku przez aktywistę bloggera i poetę Vnukota [13]. W roku 2011 powrócił [14] [mk] on specjalnie po to, by publicznie przeczytać swój wiersz [15] o zabójstwie Martina Neshkovskiego, które w ubiegłym roku wznieciło protesty zwykłych ludzi przeciwko brutalności policji [16].
Przez lata macedoński blogger wspomina o festiwalu poprzez cytowanie informacji z Wikipedii i rozpoczynanie dyskusji o rodzimych poetach, takich jak: Koneski [17], Mateja Matevski [18] lub Jovan Koteski (1932-2001), którzy pojawili się w latach 1964 [19] i 1981 [20], lub przez publikowanie dzieł tłumaczonych z macedońskiego przez zagranicznych uczestników, takich jak: Japończyka Shuntaro Tanikawa [21], Francuza Pierre Béarna [22] oraz Rosjanina Vadima Fedorovič Terehina [23] (rosyjska wikipedia [24]).
Dziennikarz Vasko Markovski użył swojego bloga, by opublikować reportaż [25] [mk] w parku poezji w Struga, gdzie obok siebie rosną drzewa posadzone przez wielu sławnych na świecie poetów.