Ten artykuł jest częścią specjalnego wydania: Kryzys w Europie [1]
W sobotę, 13 października 2012 r., ulice kilku miast w Portugalii po raz kolejny były wypełnione protestami swych obywateli. Jednak tym razem, wraz z głosami protestujących, odbył się też „globalny protest cacerolazo, casserole, tłuczenia patelni i garnków” jako część Global Noise [en] [2] projektów, mających miejsce dookoła globu.
W Portugalii protest Global Noise [3] [pt] przerodził się w protest „kultura jest oporem”, z koncertami w 14 miastach, pod mottem #QueSeLixeaTroika [4], po czym 15 września odbył się ogromny protest „Screw the Troika! We want our lives [5]”.
Wydarzenie na Facebook, nawołujące do mobilizacji w Lizbonie [6] [en] wyjaśnia główną myśl kulturowej manifestacji [7] [pt]:
[8]Woodstroika 13 października, Praça de Espanha, Lizbona. Plakat Pedro Vieiry na blogu irmaolucia
Há nesta altura um aumento da percepção da grave situação em que se encontra o país, sendo cada vez mais evidente e urgente a necessidade de outras perspectivas. A cultura é imprescindível para a consciência de um povo, e é essa própria consciência que por sua vez cria e dá conteúdo à cultura. Os profissionais da cultura não são excepção à situação exasperante em que o país e o mundo se encontram actualmente: é imprescindível reagir, é impensável não o fazer. Do encontro de vontades nascido nas mais recentes mobilizações surgiu a ideia de uma expressão cultural, uma manifestação marcadamente baseada nas artes e no espectáculo para contestar a austeridade e os seus implementadores: governo e troika.
W dobie obecnej świadomość powagi sytuacji, w której znajduję się państwo, a potrzeba innych perspektyw wzrasta stając się coraz bardziej widoczna i pilna. Kultura jest podstawą świadomości ludzkiej, i to właśnie ta świadomość nadaje kulturze jej treść. Znawcy kultury nie są żadnym wyjątkiem w sytuacji, w której obecnie znajduje się państwo i świat: działanie jest niezbędnie, a brak jakiegokolwiek działania jest nie do pomyślenia. Z nastawień zrodzonych podczas ostatnich mobilizacji, wzrasta idea kulturowego przejawu – manifestacji w formie sztuki i przedstawień – jako wyzwanie dla programów oszczędności i ich realizatorów: rządu i troiki
Praça de Espanha w Lizbonie była pełna ludzi, a czerwone transparenty głosiły: „Co mam robić z tym mieczem?”.
[9]Demonstracja na Praça de Espanha, Lizbona. Zdjęcie @queselixeatroika
W Porto protestujący skupili się na Praça da Batalha, trzymając w ręcach garnki i patelnie – „symbole naszego protestu, ażeby jutro zupy nikomu nie zabrakło”; zobacz wezwanie na Facebook [10] [pt].
[11]„Więcej oszczędności?”, Praça da Batalha, Porto, 13 października. Zdjęcie Miguel Oliveira na Tumblr (użyte za pozwoleniem)
Pochód przemaszerował przez główne ulice miasta z butikami, jak pokazuje video [12] Any Cristiny Seabry, i zakończył się w Praça D. João I, gdzie miał się odbyć koncert [13] [pt].
[14]Protestujący na Praça D. Joao I, Porto. Zdjęcie Valeria Patatin (@valeva2) na Twitterze.
Video Tiago B. [15] na Youtubie przedstawia scenę:
Nuno Fangueiro [16] i RiseUP [17] na Facebooku, Miguel Oliveira [11] i Nelson d'Aires [18] na swoich blogach oraz Pedro Ferreira [19] na Demotix mają fotoreportaże.
W Coimbra [20] protestujący mieli transparenty z nadpisami „Basta” (Dosyć) i „United for global change” (Zjednoczeni dla globalnej zmiany).
[21]Protestujący w Coimbra. Zdjęcie Pedro Eduardo
Studencka Collective Aacção [22] (Akcja) stworzyła video [23] z obrazami z protestu w Coimbra:
Miasta Aveiro [24], Angra do Heroísmo, Barreiro [25], Beja, Braga [26], Caldas da Rainha [27], Faro [28], Loulé [29], Portimão [30], Setúbal [31], Viana do Castelo [32] oraz Viseu [33] też przyciągnęły na ulice ludzi, kulturę i hałas jednocześnie. Video [34] „A Cultura Contra a Troika” (gra słów: kultura przeciwko Troice) udostępnione na YouTube przez queselixeatroika podsumowuje mobilizację w kraju i zagranicą:
Jednak nie wszyscy się zgadzali z tą formą protestu, jak, na przykład, Luís Costa, który złożył wielokrotne odezwy [35] [pt] na Facebook „bojkotując obalenie tego, co powinno być demonstracją”:
alguem pagou para transformar uma manifestação num festival! e aposto que somos nós que estamos a pagar por esta palhaçada! é mais fácil juntar meia duzia de artistas e po-los a cantar do que ter um povo revoltado às portas da assembleia a desafiar os polícias e pronto para partir aquilo tudo. é mais conveniente que ao final do dia o povo vá para casa a dizer “epá isto da austeridade até dá concertos à borla”.
ktoś zapłacił, aby przekształcić protest w festiwal! i mogę się założyć, że to my jesteśmy tymi, co zapłaciliśmy za to gówno! Połączyć pół-tuzina artystów i zmusić ich do śpiewania jest łatwiej niż znaleźć buntowników, którzy by się zjednoczyli pod drzwiami parlamentu, by rzucić wyzwanie policji i być gotowymi zniszczyć to wszystko. Czyż nie jest wygodniej by ludzie wrócili do domu i powiedzieli „hej, te rządy oszczędności dają nam darmowe koncerty”
Pomimo pesymistycznych poglądów, niezadowolenie z planów oszczędności i rządu nadal nabiera impetu. „Siege to São Bento [36] [Oblężenie Pałacu Sao Bento]” [pt], siedziby Zgromadzenia Republiki, zostało powałane 15 października. Podobnie do wydarzeń w Hiszpanii [37], inicjatywa ta zamierza zrzeszyć tych, co się nie zgadząją z niniejszymi ustawami, które prowadzą do większego bezrobocia, ubóstwa i społecznej regresji.
Manifestacja [38] [pt], która miała miejsce 13 października, nawołuje do wyrażania rosnącego oporu i nacisku wobec budżetu na rok 2013, który ma być uchwalony 31 października:
Começando hoje, aqui, e passando por dia 31, estaremos na rua para dizer: “este orçamento não passará!”
Zaczynając tutaj, dzisiaj, i kontynuując do 31 października, będziemy na ulicach aby powiedzieć: „ten budżet nie przejdzie!”.
Ten artykuł jest częścią specjalnego wydania: Kryzys w Europie [1]