Indonezja, największe wyspiarskie państwo świata, zamierza w październiku 2012 r. ujednolicić swoje trzy strefy czasowe. Plan ten został entuzjastycznie przyjęty w sektorze biznesowym, zwłaszcza przez biura podróży. Jak twierdzą ich przedstawiciele, zsynchronizowanie czasu z azjatyckim stolicami – Seulem, Hongkongiem czy Singapurem – przyczyni się do rozwoju biznesu i turystyki.
Były wiceprezydent, Jusuf Kalla, uważa [en] jednak taki plan za ‘nielogiczny’, zaś zdaniem [en] Indonezyjskiej Rady Ulemów (Majelis Ulama Indonesia – MUI) zmiana wprowadzi zamieszanie wśród wierzących.
W opinii blogera Rusriana Yuzafa, zmiana czasu wpłynie [id] na tryb życia, w tym na modlitwy indonezyjskich muzułmanów:
Teman-teman muslim yang tinggal di Jayapura misalnya tentu waktu subuhnya menjadi sekitar jam 3 atau jam 4 pagi (GMT +8). […] Secara geografis kebijakan satu zona waktu ini mungkin tidak cocok untuk di terapkan di Indonesia. Belum lagi sebagian besar penduduk di negara ini beragama Islam. Toh jika nantinya ada lagi kebijakan mengenai jam masuk kantor dan jam istirahat diserahkan kepada masing-masing daerah disesuaikan dengan letak geografis masing-masing ngapain susah-susah merubah zona waktu.
Na forum Indoflyer [id], stronie dedykowanej Indonezyjskim entuzjastom latania, toczy się debata użytkowników na temat korzyści ekonomicznych, jakie może przynieść ujednolicona strefa czasowa. Forumowicz afterburner pisze:
Untuk menjadi sebuah negara yang maju, penyatuan zona waktu bukan satu-satunya jalan. Tapi kalau memang bisa membantu mempercepat kemajuan, mengapa tidak? […]
Saya pribadi sih suka kalo Jakarta jadi GMT+8. Berangkat kantor udara belum panas, pulang kantor langit masih terang, tapi sudah tidak terlalu panas. Hal yang sama berlaku juga untuk kota-kota di zone WIB lainnya. Tapi penyatuan zone waktu ini bisa bermasalah untuk masyarakat yang tinggal di daerah zona WIT. Meraka berangkat kerja ketika matahai sudah tinggi, dan pulang ketika matahari sudah terbenam.
Ujednolicenie strefy czasowej to nie jedyny sposób, by Indonezja stała się krajem rozwijającym. Jeśli jednak ma to pozwolić na rozwój, to czemu nie? […]
Osobiście chciałbym, żeby w Dżakarcie obowiązywał czas GMT+8. Wówczas temperatura w drodze na lotnisko nie byłaby zbyt wysoka, a w drodze do domu wciąż byłoby jasno i całkiem ciepło. Tak samo rzecz będzie się mieć w innych miastach, gdzie obowiązuje czas środkowo-indonezyjski (WIB). Dla mieszkańców regionów podlegających wschodnio-indonezyjskiej strefie czasowej (WIT) ujednolicenie czasu będzie jednak stanowić problem. Będą wychodzić do pracy, gdy słońce będzie już wysoko na niebie, a wracać po zachodzie.
Z kolei użytkownik fadelart powiedział:
Ane yang tinggal di Kaltim GMT+8 heran pas pertama kali ke Surabaya bangun saur jam setengah 4 udah pada imsyak
Kalau satu-satu cuma itu jalan terbaik buat kepentingan bisnis indonesia ane setuju aja.
Mieszkam w Borneo Wschodnim, gdzie obowiązuje strefa GMT+8. Podczas mojej wizyty w Surabaya czekało mnie zaskoczenie – musiałem spożyć Sahur (ostatni w ciągu dnia w okresie postu, spożywany przed świtem – przyp. autora) przed 3:30 nad ranem, ponieważ o tej godzinie rozpoczynał się Imsak (początek postu – przyp. autora).
Jeśli ujednolicenie czasu to najlepszy sposób na poprawienie sytuacji biznesowej w Indonezji, jestem za.
Astronom Marufin Sudibyo opublikował swoją opinię na temat planowanych zmian [id] na łamach lokalnej gazety w dziale dziennikarstwa obywatelskiego “Kompasiana”. Sudibyo stwierdził, że ujednolicenie czasu może mieć poważne konsekwencje:
penerapan WKI membawa sejumlah implikasi serius setidaknya pada dua hal. Pertama, terkait waktu Matahari dan ritme kerja. Waktu Matahari adalah waktu intrinsik yang dimiliki Matahari oleh posisinya akibat rotasi Bumi, yang nampak secara gamblang dalam terbit dan terbenam. Waktu Matahari ini amat berbeda-beda bagi setiap kawasan di Indonesia. Meski waktu Matahari tidak terganggu oleh rekonfigurasi zona waktu di bagian Bumi manapun, namun aplikasi setempatnya dalam waktu sipil akan turut berubah.
Jeśli rząd zamierza wprowadzić swój plan w życie, nie należy podejmować żadnych nagłych kroków i zadbać i o to, by obywatele zostali dokładnie poinformowani. Sudibyo wyjaśnia:
implementasi WKI sebaiknya mulai berjalan per 1 Januari 2013. Pertimbangannya, selain meminimalkan gejolak publik (meskipun gejolaknya takkan bakal separah resistensi kenaikan harga BBM), tidak terburu-buru dan juga menyediakan rentang waktu lebih lama guna melaksanakan sosialisasi. […]
Kita belum mendapatkan satu gambaran utuh bagaimana Indonesia setelah penerapan WKI, khususnya dari dua kawasan ekstrim : kawasan terbarat dan tertimur Indonesia. Janganlah pembicaraan mengenai WKI hanya datang dari kementerian-kementerian bidang ekonomi tanpa menyertakan Kementerian Agama, padahal WKI memiliki implikasi cukup luas dalam aspek religi (khususnya bagi Umat Islam di Indonesia).
Wprowadzenie WKI planowane jest na 1 styczeń 2013 r. Mając na uwadze dobro społeczeństwa, a nie tylko chcąc uniknąć protestów (choć nie dorównają one tym związanym ze wzrostem cen paliw [en]), implementacja musi być przeprowadzana stopniowo, aby oswoić ludzi z planem. […]
Nie możemy jednoznacznie stwierdzić, co stanie się po wprowadzeniu w życie WKI, zwłaszcza w dwóch regionach, na skrajnym wschodzie i zachodzie kraju. Nie tylko Ministerstwo Gospodarki powinno prowadzić dyskusje na temat WKI. W rozmowach powinno wziąć także udział Ministerstwo ds. Religii, gdyż WKI będzie mieć szeroko idące konsekwencje w kwestiach religijnych (zwłaszcza dla indonezyjskich muzułmanów).