Włochy skazane za pogwałcenie praw afrykańskich uchodźców

23. lutego sędziowie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka wydali historyczny wyrok, jednomyślnie potępiając Włochy za przechwycenie i deportację imigrantów z Afryki Subsaharyjskiej, co stanowiło jawne pogwałcenie międzynarodowych konwencji i traktatów, których Włochy są sygnatariuszem.

Uchodźcy z Afryki, zdjęcie: Vito Manzari na Flickr, licencja CC-By

Blog Unione di Ritti Umani przytacza fakty [it] :

 Il caso Hirsi e altri contro Italia riguarda la prima operazione di respingimento effettuata il 6 maggio 2009, a 35 miglia a sud di Lampedusa, in acque internazionali. Le autorità italiane hanno intercettato una barca con a bordo circa 200 somali ed eritrei, tra cui bambini e donne in stato di gravidanza. Questi migranti sono stati presi a bordo da una imbarcazione italiana, respinti a Tripoli e riconsegnati, contro la loro volontà, alle autorità libiche. Senza essere identificati, ascoltati né preventivamente informati sulla loro reale destinazione. I migranti erano, infatti, convinti di essere diretti verso le coste italiane. 11 cittadini somali e 13 cittadini eritrei, rintracciati e assistiti in Libia dal Consiglio italiano per i rifugiati dopo il loro respingimento, hanno presentato un ricorso contro l’Italia alla Corte Europea, attraverso gli avvocati Anton Giulio Lana e Andrea Saccucci, dell’Unione forense per la tutela dei diritti umani.

Sprawa Hirsi i podobne sprawy przeciwko Włochom dotyczy pierwszej operacji deportowania, przeprowadzonej 6. maja 2009 roku 35 mil na południe od Lampedusy, na wodach międzynarodowych. Włoskie władze przechwyciły statek, na którym znajdowało się ok. 200 Somalijczyków i Erytrejczyków, w tym dzieci i kobiety w ciąży. Ci imigranci zostali umieszczeni na statku włoskim i odesłani do Trypolisu, gdzie wbrew ich woli oddano ich w ręce władz libijskich. Nie zostali wcześniej zidentyfikowani, wysłuchani czy nawet poinformowani o prawdziwym celu podróży. Byli wręcz przekonani, że kierują się w stronę wybrzeży włoskich. Po tej operacji, 11  imigrantów z Somalii oraz 13 z Erytrei, którym pomocy w Libii udzieliła Włoska Rada ds. Uchodźców, wszczęło postępowanie przeciwko Włochom w Europejskim Trybunale Sprawiedliwości, przy wsparciu Antona Giulia Lany i Andrei Saccucci, należących do Związku adwokatów na rzecz ochrony praw człowieka.

GiulioL opisał na swoim blogu ilmalpaese.wordpress.com przebieg operacji po dotarciu do Trypolisu [it]:

 Sul molo di Tripoli li aspettava la polizia libica, con i camion container pronti a caricarli, come carri bestiame, per poi smistarli nelle varie prigioni del paese. A bordo di quelle motovedette c’era un fotogiornalista, Enrico Dagnino, che ha raccontato la violenza di quell’operazione. Poi fu censura.

W Trypolisie policja libijska oczekiwała ich już w porcie z wielkimi ciężarówkami gotowymi do ‘załadunku’, które miały ich dowieźć, niczym wagony z bydłem, do różnych krajowych więzień. Przy patrolu kręcił się fotoreporter Enrico Dagnino, który opowiedział potem o przemocy, z jaką przeprowadzono operację. Później nastąpiła cenzura.

Te działania świadczyły o niezastosowaniu zasad rządzących traktowaniem osób uciakających przed niebezpieczeństwem, co wyjaśnia Henry Oliver na swoim blogu ukhumanrightsblog [en]:

 The return involved a violation of Article 3 (Anti-torture and inhumane treatment), Article 4 of Protocol 4 (collective expulsion of aliens), and  Article 13 (right to an effective remedy). The patrols that returned migrants to Libya were in breach of the non-refoulement principle.

Deportacja stanowiła pogwałcenie artykułu 3. (Przeciw torturom i nieludzkiemu traktowaniu), artykułu 4. Protokołu 4. (zbiorowe wydalenie obcokrajowców) i artykułu 13. (prawo do skutecznego środka prawnego). Patrole deportujące migrantów w kierunku Libii działały niezgodnie z zasadą non-refoulement.

T-shirt imigranta z napisem "Jestem imigrantem używającym wody i mydła", noszony, by uniknąć ataków, Cristiano Corsini na Flickr, licencja CC-by

Były rząd włoski, tworzony przez partię Silvio Berlusconiego, Popolo della libertà (Lud Wolności) oraz radykalną partię prawicową Umberto Bossiego, Liga Północna, stworzył swoisty prawny arsenał i mechanizmy działania przeciwko imigrantom we Włoszech, wielokrotnie potępiane przez przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i Kościoła katolickiego. Polityka antyimigracyjna Włoch była także krytykowana jako niezgodna z traktatami europejskimi.
Gabriele Del Grande na blogu fortresseurope.blogspot.com publikuje informacje o działaniach swojego stowarzyszenia obrońców praw imigrantów, które stworzyło wiele raportów, relacji i filmów na temat traktowania uchodźców we Włoszech, a także w innych krajach Europy. Opisuje on życie w libijskich więzieniach [it] za czasów niedawnego reżimu:

 Siamo a Misratah, 210 km a est di Tripoli, in Libia. E i detenuti sono tutti richiedenti asilo politico eritrei, arrestati al largo di Lampedusa o nei quartieri degli immigrati a Tripoli. Vittime collaterali della cooperazione italo libica contro l’immigrazione. Sono più di 600 persone, tra cui 58 donne e diversi bambini e neonati. Sono in carcere da più di due anni, ma nessuno di loro è stato processato. Dormono in camere senza finestre di 4 metri per 5, fino a 20 persone, buttati per terra su stuoini e materassini di gommapiuma. Di giorno si riuniscono nel cortile di 20 metri per 20 su cui si affacciano le camere, sotto lo sguardo vigile della polizia. Sono ragazzi tra i 20 e i 30 anni. La loro colpa? Aver tentato di raggiungere l’Europa per chiedere asilo.

Jesteśmy w Misratah, 210 km na wschód od Trypolisu, w Libii. Więźniami są tu wyłącznie imigranci erytrejscy szukający azylu we Włoszech, zatrzymani w pobliżu Lampedusy lub w dzielnicach imigrantów w Trypolisie. Ofiary współpracy włosko-libijskiej wymierzomej w imigrację. Ponad 600 osób, w tym 58 kobiet, wiele dzieci i niemowląt. Są w więzieniu od ponad dwóch lat, jednak żaden z nich nie był sądzony. Śpią w pokojach bez okien, 4 na 5 metrów, po 20 osób ściśniętych na matach i cienkich materacach z gąbki. W ciągu dnia gromadzą się na wewnętrznym dziedzińcu mierzącym 20 na 20 metrów, pod czujnym okiem policjantów. Są to młodzi ludzie pomiędzy 20 a 30 rokiem życia. Czym zawinili? Próbą dotarcia do Europy w poszukiwaniu azylu.

Blog observatoirecitoyen.over-blog.org ujawnia, że:

Zasada non-refoulement, zawarta w Konwencji dotyczącej statusu uchodźców z 1951 roku, zabrania odsyłania osoby do kraju, w którym jej życie lub wolność osobista mogą być zagrożone. …

Ok. 600 migrantów zostało przechwyconych na otwartym morzu i niezwłocznie odesłanych pomiędzy majem a lipcem 2009 roku, głównie do Libii, kraju, w którym “każda zatrzymana osoba może być poddana bardzo złemu traktowaniu” lub zostać deportowana do kraju, w którym takie ryzyko istnieje – jak uważa CPT (Comité de prévention de la torture, Komitet Zapobiegania Torturom).

Komitet nie neguje “prawa suwerennych państw do ochrony swoich granic i kontrolowania imigracji”, jednak Włochy powinny zrewidować swoje procedury, aby zapewnić przybywającym imigrantom podstawową pomoc oraz możliwość złożenia prośby o azyl.

Niestety, Włochy nie są jedynym krajem europejskim, który stosuje przymusowe, zbiorowe deportacje. Stowarzyszenie sygnalizuje [it]:

 Dal 1988 sono morte lungo le frontiere dell'Europa almeno 18.058 persone. Di cui 2.251 soltanto dall'inizio del 2011. Il dato è aggiornato al 7 dicembre 2011 e si basa sulle notizie censite negli archivi della stampa internazionale degli ultimi 23 anni. Il dato reale potrebbe essere molto più grande. Nessuno sa quanti siano i naufragi di cui non abbiamo mai avuto notizia. Lo sanno soltanto le famiglie dei dispersi, che dal Marocco allo Sri Lanka, si chiedono da anni che fine abbiano fatto i loro figli partiti un bel giorno per l'Europa e mai più tornati.

Od roku 1988, wzdłuż granic Europy zmarło co najmiej 18 058 osób, a tym aż 2251 od początku roku 2011. Dane były aktualizowane 7. grudnia 2011 i opierają się na informacjach zebranych w archiwach światowej prasy przez ostatnie 23 lata. Faktyczne liczby mogą być znacznie wyższe. Nikt nie jest w stanie stwierdzić, ile osób utopiło się w międzyczasie, próbując dotrzeć do Europy. Wiedzą to tylko rodziny zaginionych, które, od Maroka po Sri Lankę, od lat zastanawiają się, co mogło się stać z ich dziećmi, które pewnego dnia wyjechały do Europy i nigdy nie wróciły.

Z kolei Paolo Lambruschi napisał [it] na stronie dziennika Włoskiej Konferencji Episkopalnej:

E, cosa che interessa tutta l’Ue, andranno riviste le operazioni Frontex di pattugliamento del Mediterraneo perché per la prima volta viene equiparato il respingimento di gruppi alla frontiera e in alto mare allé espulsioni collettive. A 22 ricorrenti su 24, 11 somali e 13 eritrei, l’Italia dovrà versare un risarcimento di 15 mila euro più le spese processuali. Gli altri due sono morti.

I coś, co dotyczy wszystkich krajów UE: operacje patrolowe Frontex w Basenie Morza Śródziemnego zostaną zrewidowane, ponieważ po raz pierwszy deportowanie grup imigrantów na granicach zostało powiązane ze zbiorowymi wydaleniami. 22 z 24 poszkodowanych, w tym 11 Somalijczykom i 13 Erytrejczykom, Włochy muszą wypłacić odszkodowanie w wysokości 15 tys. euro plus koszty rozprawy. Dwóch pozostałych zmarło.

Raport przedstawiający argumentację oraz wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka dostępny jest tutaj.

Gabriele Del Grande na fortresseurope.blogspot.com podsumowuje :

Un giorno a Lampedusa e a Zuwarah, a Evros e a Samos, a Las Palmas e a Motril saranno eretti dei sacrari con i nomi delle vittime di questi anni di repressione della libertà di movimento. E ai nostri nipoti non potremo neanche dire che non lo sapevamo. Di seguito la rassegna completa e aggiornata delle notizie, dal 1988 a oggi. Per un'analisi delle statistiche, frontiera per frontiera, leggete la scheda Fortezza Europa.

Pewnego dnia, na Lampedusie i w Zouarze, w Samos, Evros, Las Palmas i Motril, powstaną sanktuaria upamiętniające ofiary z tych lat ograniczania swobody poruszania się. I nawet nie będziemy mogli powiedzieć naszym wnukom, że nic nie wiedzielismy. Oto kompletne zestawienie danych i aktualne informacje, od roku 1988 do dziś. Analiza statystyk według poszczególnych granic na stronie Fortezza Europa (Forteca Europa).

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.