28 młodych Romów i Romek spotkało się w sierpniu 2011 roku w trakcie pierwszego Romskiego Obozu Letniego (Roma Pride Summer Camp), podczas którego uczyli się o swoim języku, historii, osobach godnych naśladowania i romskich osiągnięciach, by budować poczucie obywatelskich obowiązków i odpowiedzialności społecznej. 
[1] Romowie [2] są największą europejską mniejszością, mierzącą się z kwestiami analfabetyzmu, bezrobocia, biedy oraz dyskryminacją. Open Society Institute zdecydował wzmocnić swoje wsparcie dla społeczności Romskiej [3] czymś poza stypendiami, stażami oraz możliwością szkoleń, które już wcześniej organizował. Stwierdzono, iż korzyści dla tych młodych Romów nie odbijały się na reszcie społeczności Romskiej:
Zbyt wielu młodych Romów dziś nie wie wystarczająco dużo o swojej własnej historii, osiągnięciach i tożsamości, by rozwinąć poczucie dumy ze swojego dziedzictwa. Niewiele szkół obecnie uczy języka romskiego i historii Romów. Ponadto, dominujące społeczeństwo — wspierane przez system edukacyjny — skupia się na asymilacji, odmawiając młodym Romom możliwości pogłębiania znajomości ich pochodzenia etnicznego oraz kreując środowisko, które nagradza ich za przemilczanie ich dziedzictwa. Trzeba dodać, ze poczucie dumy nie pochodzi jedynie ze znajomości swojego języka i historii, ale także z wiedzy na temat innych ludzi, z którymi można się identyfikować. Poza swoimi rodzinami i społecznościami, wiele młodych Romów nieczęsto ma dostęp do wiedzy o takich wzorach do naśladowania. To także znaczący powód, dla którego wiele z nich nie jest cześcią sprawy Romskiej.
Z tych powodów została zorganizowana Romska Szkoła Letnia Barvalipe w Budapeszcie, gdzie 28 byłych beneficjentów programów Open Society Institute spotkało się aby uczyć się o sobie nawzajem, o swoich różnicach i podobieństwach jako młodych Romów z różnych części świata. Poniższe video [4] pokazuje jak wyglądała Romska Szkoła Letnia, a także prezentuje wywiady z uczestnikami, którzy wyjaśniają, jaki wpływ wywarł na nich udział w tej inicjatywie:
Alina Serban, uczestniczka Barvalipe, wyjaśnia w wywiadzie dla RomaWoman.org [5], dlaczego to doświadczenie było dla niej tak ważne: pozwoliło spotkać się tak wielu ludziom pochodzenia romskiego. Oto czym bycie Romką jest dla niej, nie tylko pojedynczą tożsamością, nie tylko jednym stereotypem:
Violeta Naydenova [6] jest koordynatorką programów romskich w Open Society Foundations, a także była dyrektorką spotkania Barvalipe. Opisała wpływ [3] jednej z akcji w trakcie Szkoły Letniej, kiedy 20 euro, opłaty za udział w projekcie, zostało przeznaczone na kupno maszyn do szycia dla organizacji charytatywnej pomagającej romskim kobietom i dzieciom, a także szkołom w biedniejszych społecznościach:
Miałam zaszczyt czytać w ewaluacji obozu, że ta akcja była jedną z najbardziej cenionych, zaraz po lekcjach historii romskiej i zajęciach językowych, debatach i wizycie w Oświęcimiu. To udowadnia, że jeśli ludziom da się możliwość poznania ich dziedzictwa wielu z nich przyjmuje je, lubi, oraz czuje się z niego dumnymi.