Ten post to część naszej specjalnej relacji Rewolucja w Tunezji 2011 [1].
23 października 2011 roku Tunezyjczycy wybrali zgromadzenie odpowiedzialne za stworzenie projektu nowej konstytucji po tym, jak obalona została dyktatura Ben Alego.
Teraz, pięć miesięcy później, zgromadzenie zaczęło dopiero zapoznawać się z propozycjami projektu. Jednak brak porozumienia co do pierwszego artykułu konstytucji spowalnia jego pracę, a cały kraj debatuje na temat islamu i arabskiej tożsamości.
Bloger Mohamed Ali Charmi przejął inicjatywę i zaproponował pierwsze trzy artykuły na swoim blogu, bidules8 [2]. W swoim poście [3] [ar], El Cherni proponuje, by Tunezja pozostała państwem świeckim, którego religią jest islam, a oficjalnym językiem – język arabski. Podkreśla także, jak ważne jest to, aby Tunezja była otwarta na inne cywilizacje i kultury: północnoafrykańskie, afrykańskie, arabskie, śródziemnomorskie i wreszcie europejskie. W pierwszym artykule Charmi przypomina również o wyglądzie tunezyjskiej flagi. Być może jest to reakcja na znieważenie [4] tunezyjskiej flagi przez salafickiego studenta, który obniżył flagę tunezyjską, a zamiast niej zawiesił czarną flagę ruchu salafickiego.
Tunezja świętuje Dzień Niepodległości – 20 marca
Charmi uważa, że drugi artykuł konstytucji powinien chronić wolność i godność wszystkich obywateli Tunezji.
Według niego powinien zagwarantować [ar]:
- Prawo do dobrego życia, własności prywatnej, obrony, otwartego dostępu do informacji, równości w dostępie do zatrudnienia, opieki zdrowotnej i edukacji. – Fizyczne bezpieczeństwo i zakaz stosowania jakichkolwiek fizycznych czy też psychicznych tortur. – Wolność wyznania, słowa, prasy, publikacji, ruchów społecznych, manifestacji, działalności związków zawodowych, partii politycznych, stowarzyszeń, kolektywów, zrzeszeń bez względu na wyznanie, płeć i kolor skóry, jeżeli tylko są one pokojowe i nie wzywają do nienawiści, przemocy i konfliktów, zaprzeczając takim podstawowym wartościom, jak wolność i równość.
Trzeci artykuł podkreśla, że Tunezja pozostaje republiką i zachowuje ustrój demokratyczny, który oznacza pluralizm i pokojowe przekazywanie władzy. Zatwierdza trójpodział władzy i określa jako przestępstwo każdą próbę zmiany tego porządku.
Ewidentny rozłam pomiędzy dwoma końcami politycznego spektrum w Tunezji odzwierciedla rozłam tunezyjskiego społeczeństwa na dwie części, które oddalają się od siebie coraz bardziej z powodu braku inicjatyw próbujących przybliżyć wzajemne porozumienie. Dlatego też, kolejny raz, społeczność tunezyjskich internautów zajmuje własne stanowisko w ważnych kwestiach i próbuje wpłynąć na polityków, by wybrali rozwiązania, które będą najlepsze dla Tunezyjczyków.
Ten post to część naszej specjalnej relacji Rewolucja w Tunezji 2011 [1].