Organizacja Asia Floor Wage walcząca o godne wynagrodzenie w krajach azjatyckich organizuje poraz pierwszy w Kambodży międzynarodowy trybunał [1] dotyczący minimalnego wynagrodzenia i godnych warunków pracy dla pracowników fabryk odzieżowych. Posiedzenie trybunału zaplanowano na 8-go lutego 2012 roku w miejscowości Phnom Penh:
Sektor produkcji odzieży [2] w Kambodży stanowi 90% całego exportu. Jednakże, mimo stosunkowo dużego znaczenia ekonomicznego tego sektora, pracownicy fabryk otrzymują jedynie połowę tego, co powinno zapewnić godne utrzymanie rodzin, a ustawowa płaca minimalna jest obecnie najniższa w całym regionie Mekong.
Jedno z najważniejszych zagadnień jakie będą poruszane, to złe warunki pracy [3] w fabrykach, które doprowadziły do przypadków omdleń [4] w wielu miejscach pracy:
Innym niepokojącym problemem z jakim obecnie borykają się fabryki odzieży są masowe omdlenia pracowników [5]. W samym tylko 2011 roku, wolne związki zawodowe odnotowały blisko 2,300 przypadków omdleń pracowników w pięciu fabrykach w Kambodży. Wnioski z przeprowadzonych śledztw, co do przyczyn tych incydentów, znacznie różniły się od tych, przedstawianych przez firmy. Jednak w podobny sposób podkreślano czynniki psychologiczne, takie jak niski cukier we krwi, niedożywienie, odwodnienie, zatrucie pokarmowe oraz wyczerpanie.
[6]Pracownicy fabryki King First Spieszą do szpitala po omdleniu. Zdjęcie z Community Legal Education Center na Facebooku.
Joel Preston [7] identyfikuje głównych klientów globalnych firmy King First:
W tym samym roku firma King First Industrial potwierdziła swoją listę klientów i odbiorców wyliczajac takie firmy jak:
“Wal-Mart, Target, Reebok, JC Penny, Urban Outfitters, Simply Vera, Abercrombie & Fitch, Anthropology, Cold Water Creek, Chico's, Catherines, Express, Federated/May Department Store, P.V.H, Hollister, Ruehl, L&T, Cato, George, Bisou Bisou, Greendog, Lane Bryant, Alfant, Charter Club, Metro 7, East 5th and American Rag.”
Mimo gigantycznych zysków osiąganych przez te firmy dzięki fabrykom z Kambodży, wydaje się , że ani rodzime fabryki takie jak King First Industrial, ani ich międzynarodowi klienci nie są w stanie zapewnić swoim pracownikom godziwych warunków pracy. Naruszanie podstawowych zasad bezpieczeństwa i higieny pracy wiąże się również z żałosnym wynagrodzeniem, jakie otrzymują pracownicy w kambodżańskich fabrykach odzieżowych.
Organizacja Community Legal Education Center na swojej stronie umieściła zdjęcia pracowników, którzy zasłabli podczas pracy w fabrykach należących do spółek Hung Wah (Cambodia) Garment Mfg. [8] i Huey Chuen [9]. Organizacja równych praw pracowniczych Fair Labor Association w czasie badania przypadków omdleń w fabrykach Huey Chuen odkryła, [10] że pracownicy byli zmuszani do wielo-godzinnej, ciężkiej pracy:
Zarząd i pracownicy przyznają, że w okresie pomiedzy 27-mym marca a 9-tym kwietnia pracownicy wypracowywali po cztery godziny nadliczbowe dziennie w ciagu tygodnia, podobnie było również 25-tego marca, 1-go kwietnia i 8-go kwietnia. Pracownicy z drugiego piętra fabryki wyznali, że byli zmuszani do pracy przez całą noc zaczynając o 7 rano w piątek, a kończąc zmianę o 7 rano w sobotę. Mówili też, że pracowali w niedzielę 27-go marca i 3-go kwietnia. Pracownicy z pierwszego i piątego piętra nie pracowali w nocy, ale musieli pracować po 4-ry godziny nadliczbowe dziennie w ciągu tygodnia oraz w soboty i niedziele.
Organizacja LTO Cambodia uważa, że te masowe omdlenia mogły być przypadkami masowej histerii [11]:
Te masowe omdlenia pracowników, z braku odpowiednich terminów, można nazwać ‘masową histerią’, jednak to w żadnym stopniu nie umniejsza ich znaczenia. Pracownicy tych fabryk to w przeważającej części ubogie, młode kobiety, często pochodzące ze wsi, tęskniące za domem i pracujace w ciemnych i dusznych pomieszczeniach. Ponadto, kobiety te, czesto będące pod presją rodziny i surowych przełożonych, wykonują żmudną, wielo-godzinną pracę za bardzo niskie wynagrodzenie (średnio około od 55 do 61 dolarów na miesiąc).
[12]Kampania na rzecz poprawy warunków pracy pracowników fabryk odzieżowych. Zdjęcie organizacji Clean Clothes.
Poza kwestią omdleń, trybunał ma nadzieję rozważyć sprawę zażaleń i skarg jakie wpłynęły od ponad 200 000 pracowników przemysłu odzieżowego z Kambodży, strajkujących w zeszłym roku w obronie swoich praw. Inne cele [13] trybunału to:
- Określić standardy godnych warunków pracy w globalnym przemyśle odzieżowym, ze szczególnym uwzglednieniem pracujacych kobiet oraz kwestii uczciwego ustalania cen dla producentów
– Podkreślić znaczenie płci jako jednego z ważnych czynników wpływajacych na politykę ekonomiczną globalnego systemy dostaw
– Ukazać znaczenie budowania wspólnoty pracowniczej, która wzmacnia siłę przetargową w globalnym łańcuchu dostawców i przyczynia się do wzrostu mobilizacji na najniższym szczeblu
– Przyczynić się do poprawy warunków pracowników, w szczególności kobiet, pracujacych w globalnym przemyśle odzieżowym
Szczególna petycja [14] została skierowana do producenta odzieżowego H&M wzywajac firmę do przyłączenia się do trybunału:
Firma H&M zdecydowała, że pokryje wzrosty cen bawełny jakie miały miejsce podczas 2010 and 2011 roku, tak aby ich klienci nie odczuli tych podwyżek w cenach produktów. Niestety, ta wspaniałomyślność nie dotyczy już dostawców z Kambodży i pracowników pracujacych w tych fabrykach odzieżowych, z których 90% stanowią kobiety.