Bangladesz: Sprawa morderstwa pary dziennikarzy nadal nierozwiązana

Brutalne morderstwo w Bangladeszu zaszokowało naród, wszyscy o nim wciąż mówią. Jedenastego lutego 2012, dziennikarz Sagar Sarwar oraz jego żona Meherun Runi zostali zamordowani w ich mieszkaniu w Dhakie, stolicy Bangladeszu. Ich 5-letni syn, Megh, obudził się i znalazł ich martwych. Później wyznał, że zabójców widział już wcześniej. Sarwar był redaktorem w Maasranga Television, a Meherun Runi była doświadczoną dziennikarką w ATN Bangla TV. W przeciągu ostatnich 16 lat  w Balgladeszu zostało zamodrowanych siedemnastu dziennikarzy[bn] i w większości sprawy zostały nierozwiązane. Minął już prawie miesiąc, a policja nie aresztowała sprawców. W tym czasie, opieszałość policji dolewa tylko oliwy do ognia. Środowisko dziennikarzy i lokalne społeczeństwo obywatelskie potępiło to niepowodzenie. Poprzez protesty, ludzkie łańcuchy i wiece w całym kraju, ludzie domagają się aresztowania i procesu morderców.

The Sarwar family. Image by Siam Sawrar Jamil.

Rodzina Sarwar. Fot.Siam Sawrar Jamil. Copyright Demotix (12/2/2012)

Powód, dla którego para została zamordowana pozostaje zagadką nawet po tych wszystkich dniach. Policja powiedziała mediom, [bn] że wstępne dochodzenie ujawniło, iż zabójcy byli znani rodzinie oraz że zabójstwo zostało zaplanowane. Blogger Orpheus na blogu Sachalayatan także skłania się ku zaplanowanemu morderstwu:

ঘটনা দেখেছি, নিজেও কিছু লিঙ্ক দেখেছি, ঘটনা যতটুকু জানতে পারলাম, তাতে পরিষ্কার বোঝা যাচ্ছে, পূর্বপরিকল্পিত ভাবে প্রথমেই কোনো ভাবে বাসার ভেতরে অবস্থান নিয়েছিলো খুনিরা, আর গ্রীল কাটার পদ্ধতিটা অনেক পুরনো, অনেকগুলো চাঞ্চল্যকর খুনের ঘটনায় খুনিরা দৃষ্টি ঘোরানোর জন্য এই পদ্ধতি ব্যাবহার করেছে, আর বাসায় দুজন প্রাপ্তবয়স্ক মানুষকে খুন করা হলো কিন্তু কোনো অস্বাভাবিক শব্দ হলোনা কিংবা বাচ্চা ছেলেটি জেগে গেলনা এটা একটু গভীরভাবে পর্যবেক্ষণের দরকার, খুনি পূর্বপরিচিত না হলে এগুলো সম্ভব না।[…]

Przeczytałem wiadomości, przeszukałem kilka linków. Jak do tej pory uznałem za oczywiste, że zabójcy jakoś weszli do domu i doskonale wiedzieli co mają robić. Niszczenie kraty jest od dawna używanym sposobem stosowanym do zmylenia policji i wielu zabójców używa go, żeby sfałszować motyw. Jak to się stało, że dwoje dorosłych ludzi zostało zamordowanych bez żadnego niezwykłego i na tyle głośnego dźwięku, by obudzić dziecko, nadal nie wiadomo. Nie byłoby to możliwe, gdyby ofiary nie znały zabójców.

Blogger Naishad[bn] zasugerował, że policja powinna sprawdzić rejestr rozmów wychodzących jako poszlakę:

সাংবাদিক দম্পতির গত এক মাসের কললিস্টে যত নাম্বার আছে, সেই রাতে কতগুলি সক্রিয় ছিল এবং সেই বাসা অপারেটদের যে সব বিটিএসের অধিনে, সেই রাতে সেসব বিটিএসের থেকে কল করা হয়েছিল কিনা এভাবে এগোলে হয়ত গুরুত্বপূর্ন ক্লু পাওয়া যেতে পারে।

Powinni przeszukać rejestr połączeń i sprawdzić numery, które były aktywne tej nocy, a szczególnie używane w rejonie stacji przekaźnikowej, w której mieszkali dziennikarze. To może się okazać ważną wskazówką.

Dzień po zabójstwie, Minister Spraw Wewnętrznych Sahara Khatun ogłosiła, że zaaresztują zabójców w przeciągu 48 godzin. Jednak zabójcy nie zostali aresztowani w ustalonym czasie. W związku z tym, internauci wyrazili swoje niezadowolenie. Ashikweblog [bn] wątpi w to,  że zabójcy będą schwytani nim minie 48 dni:

অত্যন্ত দুঃখের সাথে বলতে হচ্ছে যে প্রতিশ্রুতি দেয়া ৪৮ ঘন্টার সময়সীমা পার হয়ে গেছে অনেক আগেই। ৪৮ ঘন্টা কি ৪৮ দিন-এ গিয়ে দাঁড়াবে কিনা, এখন তার অপেক্ষা।

Jest mi bardzo przykro stwierdzić, że obiecane 48 godzin już dawno minęło. A czy 48 godzin rozciągnie się do 48 dni? Zobaczymy.

Złość mieszkańców z powodu tego zabójstwa była jeszcze większa po komentarzu premier Sheikh Hasiny. Przemawiała bowiem w trakcie dyskusji panelowej i wspomniała, że “rząd nie może ochraniać każdej sypialni” [bn]. Mortuza Khaled Milton zaprotestował:

Takie wypowiedzi są nie do zaakceptowania. Podkreślam, że rząd jest odpowiedzialny za to, co się dzieje w państwie. I jeśli jakakolwiek władza nie jest w stanie tego zapewnić, musimy uznać ją za porażkę.

Jahangir Alam Akash ma podobne zdanie:

নিরাপত্তা কেবল বঙ্গভবন আর গণভবনের নয়, সারাদেশের সকল ভবন মানুষের নিরাপত্তা দেয়ার দায়িত্ব সরকারেরই।

Ochrona nie jest przeznaczona tylko dla Bangabhabanu (dom prezydenta) albo Ganabhabanu (dom premiera). Rząd powinien brać odpowiedzialność za zabezpieczenie każdego budynku w kraju.

Niepowodzenie w aresztowaniu zabójców spowodowało rozprzestrzenienie się pogłosek na Facebooku, które wielu uważa za prawdziwe. Z drugiej strony, wielu innych określa to stronniczą kampanią. Jeden z bloggerów uważa, że “niepowodzenie w dotrzymaniu 48-godzinnej obietnicy rządu podsyca pogłoski”. Tanbira sugeruje, że powinno się skonsultować z zagranicznymi śledczymi, aby uniknąć niepowodzenia w aresztowaniu morderców:

অতীতেও অনেক ঘটনায় বিদেশী সাহায্য নেয়া হয়েছে। ভবিষ্যতেও তারা হয়তো অনেক ব্যাপার সমাধানের জন্য বিদেশী এক্সপার্টদের সাহায্য নিবেন, তাহলে এখন নয় কেন?

W przeszłości widzieliśmy już skuteczność zagranicznej pomocy. Doświadczymy tego też w przyszłości. Więc dlaczego nie teraz?
Journalists and civil society are protesting this brutal killing all over the country.।

Dziennikarze i społeczeństwo obywatelskie protestuje w całym kraju przeciwko temu brutalnemu zabójstwu. Fot. Siam Sarwar Jamil. Copyright Demotix (12/2/2012)

Ludzie martwią się o nadmiar prywatnych programów TV. Na przykład, w dniu morderstwa reporterzy TV bez przerwy zadawali mnóstwo pytań synowi zamordowanej pary. [bn]. Codziennie w każdej gazecie można znaleźć artykuł o tym morderstwie. Sąd dał 24-godzinne ultimatum sekretarzowi Ministerstwa Informacji, aby powstrzymał wszystkie te bezpodstawne doniesienia. Jednak wielu dziennikarzy zaprotestowało przeciwko tej dyrektywie jako swego rodzaju cenzurze. Farzana99 napisał na Somewhereinblog.net:

আশার কথা হলো জনগণ, সাংবাদিক আর মিডিয়ার মুখ বন্ধ করা মাননীয় বিচারপতি এত সহজ নয়। […]। পৃথিবীর বিভিন্ন প্রান্ত থেকে প্রতিবাদ করছে মানুষ। এই প্রতিবাদ হেলায় উড়িয়ে দেবার মতো নয়।

Optymistyczną stroną, o Panie, jest to, że nie tak łatwo uciszyć dziennikarzy i media. [..] Ludzie sprzeciwiają się. Nie można ignorować tych głosów.

Aby nadać sprawie  międzynarodowy charakter, przed budynkiem ONZ w Bonn, w Niemczech  zorganizowano ludzki łańcuch. Akcja została zaplanowana przy użyciu Facebooka. Fakir Ilyas uważa, że morderstwo Sagara i Runi może mieć wpływ na następne wybory:

এটা খুবই দুঃখজনক, দেশের গোয়েন্দা সংস্থার সম্মিলিত প্রয়াস এখন পর্যন্ত সাগর-রুনির খুনিদের রাষ্ট্রের সামনে দাঁড় করাতে পারেনি। কেন পারেনি, এর জবাব রাষ্ট্র নিয়ন্ত্রকদের দিতে হবে। তা না হলে গ্রহণযোগ্যতার প্রশ্ন দেখা দেবে আগামী নির্বাচনে। ক্ষমতাসীনরা এভাবে তাদের জনপ্রিয়তায় ধস নামুক, তা নিশ্চয়ই তারা চাইবেন না।

To  smutne, że połączone starania agencji wywiadowczych nie pomogły dowiedzieć się kim są zabójcy Sagara i Runi. Dlaczego? Na to pytanie musi odpowiedzieć rząd. Jeśli nie, będzie osądzony w następnych wyborach.  Partia rządząca nie chciałaby spadku poziomu jej popularności.

Nijhoom Majumdar martwi się o bezpieczeństwo swoje i zwykłych ludzi.  Na stronie na Facebooku zatytułowanej “Chcemy sprawiedliwości dla Sagara and Runi” pisze:

যতটুকু ক্ষমতা রয়েছে ততটুকু ক্ষমতা দিয়ে এই হত্যাকাণ্ডের সুষ্ঠু বিচার চেয়ে যাব। মেঘ [সাগর-রুনির সন্তান] ছেলেটির জন্য আমার বুকটি চৌচির হয়ে যায়। মেঘ এর জায়গায় তো হতে পারত আমার ছেলেটি,  রুনির জায়গায় তো হতে পারত আমার স্ত্রী, সাগরের জায়গায় তো হতে পারতাম আমি!!! কই যাব আমরা? কোথায় দাঁড়াব? কার কাছে যাব? এই বাঙলাদেশ কি চেয়েছি আমরা, এমন মৃত্যু উপত্যকা???

Będę domagał się sprawiedliwości za to morderstwo z całych moich sił. Moje współczucie dla Megha (syna Sagara i Runi) pali mnie w środku. Mój syn mógłby być na jego miejscu, Runi mogłaby być moją żona, a ja zamordowany jak Sagar!!! Dokąd zmierzamy? Na czym będziemy stali? Do kogo powinniśmy się skierować? Czy chcemy, aby tak wyglądał Bangladesz? Żeby był taką doliną śmierci?

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.