Ukraina: Historia życia Anny Boiko

Chcę Wam opowiedzieć o mojej babci – Annie Boiko. Urodziła się i mieszka w miejscowości Jaglusz, w okręgu Rogatyń. Jest wesołą, utalentowaną, silną osobą. Osobą, która wiele przeszła i posiada wiele wiedzy i wspomnień.

W ten sposób wnuczka Anny Boiko, Olya Suprun, rozpoczyna bloga “Historia życia Anny Boiko.” W sieci Olya dzieli się wspomnieniami babci, włączając w to wspomnienia innych członków rodziny i mieszkańców miejscowości Jaglusz.

Miejscowość z której pochodzi jej babcia, Jaglusz, jest położona w dzisiejszym regionie Iwano-Frankiwsko-Frankivsk na zachodniej Ukrainie. Region ten należał do Imperium Austro-Węgier od 1772roku, do  Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej  po I wojnie światowej, do międzywojennej Polski w od lat 1920 do późnych lat trzydziestych, zaś później do ZSRR, następnie do Nazistów, w czasie II wojny światowej i ponownie do ZSRR od 1944, do czasu uzyskania niepodległości przez Ukrainę, w 1991r.

Anna Boiko z mężem MIchaiłem. Zdjęcie zeskanowane przez Olyę Suprun, użyte za zgodą.

 

Wspomnienia Anny Boiko, nagrane przez jej wnuczkę, sięgają roku 1939 i ukazują doświadczenia mieszkańców miejscowości Jaglusz podczas przejścia od władzy polskiej do sowieckiej, okresu II wojny światowej i powrotu do rządów ZSRR. Wspomnienia dotyczą również bolesnej historii Ukrainy w czasie okupacji nazistów, represji i deportacji mieszkańców w czasie wczesnego komunizmu oraz losu partyzantów Ukraińskiej Powstańczej Armii.

W poniższy sposób Anna opisuje [uk]życie we wiosce podczas zbliżającej się II wojny światowej:

Sprawy w polityce również obrały nerwowy obrót. Ludzie spodziewali się lepszego życia za polskich rządów, jednak poprawa nie nastąpiła. Zaczęły się aresztowania i prześladowania. Niektóre rodziny zostały deportowane na Syberię: Zakharij Zliukowski, Dutka, i kilka innych rodzin zostały tu przesiedlone z Polski. Ziemia właścicieli ziemskich zostałą podzielona i [moja] mama dostała sto metrów [kwadratowych]. Ziemia była gliniasta i nie można było jej uprawiać w czasie deszczu – nie było dobrej drogi dojazdowej.

[…]

W tym czasie zbliżała się wojna z Niemcami. Pamiętam, że była to niedziela, jasny i słoneczny dzień. Babcia rozmawiała z sąsiadką w domu. Wyszłam na podwórko wypuścić kurczaki […]. Nagle usłyszałam głośne uderzenie błyskawicy, po którym nastąpiło kolejne. Pobiegłam do domu i powiedziałam do babci: “Babciu, złap kury, idzie burza!”. Niebo było czyste, bez jakiejkolwiek chmury, nie było widać zbliżającej się burzy. Wkrótce przyszła mama i powiedziała że słyszała  we wiosce że nadeszła wojna. To nie była burza, tylko huk spadających bomb. Od tamtego czasu ludzie zaczęli być bardzo uważni. Był to rok 1941.

Mimo trudnego dzieciństwa jakie miała, Olya opisuje swoją babcie jako mądrą i ciekawą świata 75-cio letnią starszą kobietę która pisze wiersze i zapisuje wspomnienia, pięknie haftuje, gra w gry komputerowe i uwielbia gotować. Dzieli sięz Anną wierszami, przepisami i historiami z życia wioski, zwracając szczególną uwagę do obyczajów i  tradycji, które są ważne dla mieszkańców.

 

Tracydyjne 12 potraw przygotowane przez Annę Boiko na wigilijną wieczerzę. Zdjęcie: Olya Suprun, użyte za zgodą.

W jednym z postów, Olya przyznaje [uk] że blogowanie jest jej nowe, oraz że zdaje sobie sprawę z tego, że jej blog jest niecodzienny.

Wiem że ten blog jest nieco dziwny i ma niecodzienny wygląd: dziwny, nieznany dom w tle, mało popularne historie, w których ciężko znaleźć jakiekolwiek znaczenie i na dodatek ich autorka – moja babcia – nie jest autorką bloga…nie jest to blog do oceniania, czy osiągnięcia zysku. By zrozumieć jego znaczenie, należy czytać między wierszami…

Anna Boiko czyta bloga o sobie wraz z mężem. Zdjęcie za zgodą, Olya Suprun

Wydaje się jednak że popularność Historii Życia Anny Boiko  przeszła naśmielsze oczekiwania autorki. W 2011, otrzymał nagrodę za najlepszy blog osobisty w konkursie Najlepszy Blog Ukraiński, zaś liczba go czytających wciąż rośnie.

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.