W ciągu ostatnich 33 lat, które minęły od Rewolucji Islamskiej, Iran stał się niczym raj dla muzułmańskich duchownych [1], którzy osiągnęli władzę w kraju. Jednak nie dla wszystkich. Mohammed Sadegh (Arash) Shojayi, duchowny i blogger, jest jednym z tych, którzy ostatnio dzielą ból uwięzienia, za swoje poglądy i publikacje, wraz z wieloma innymi więźniami. Czy Republika Islamska zreformowała swój system represji na wzór krajów demokratycznych? W październiku 2011, po roku aresztu, został skazany [2] na 4 lata więzienia i baty.
Arash Honarvar Shojayi miał profile na Facebooku [3], Twitterze [4] oraz blog [5]. Jest krytykiem [2]koncepcji straży, kurateli prawnika religijnego [6] (velayat-e faqih), która oznacza przewodnictwo jednego z duchownych, pozycja przewodniczącego obecnie zajmowana jest przez ayatollaha Alego Khameneiego [7]. Honarvar Shojayi został oskarżony o działalność propagandową, działalność przeciw bezpieczeństwu narodowemu, jak również zniesławienie ustroju i duchowieństwa. Ostatnio został zwolniony z powodów zdrowotnych, lecz aresztowano go powtórnie po udzieleniu wywiadu. Od ostatniego poniedziałku prowadzi strajk głodowy.
Na stronie domowej blogu Youth for Human Rights można przeczytać [8] [fa]:
Arash Honarvar Shojayi przebywał wśród więźniów politycznych w sekcji 350 w więzieniu Evin, lecz został przeniesiony do sekcji 325, gdzie przetrzymują duchownych, którzy nie podzielają jego krytycznych poglądów. Władze ostrzegły, że jeśli nadal będzie kontynuować strajk, to nikt z tej sekcji nie będzie miał prawa do rozmów telefonicznych. Takie ostrzeżenia mają na celu sprowokowanie pozostałych więźniów do wywierania presji na Arasha Honarvara Shojayi’ego.
W 2010 Mohammed Sadegh Honarvar Shojayi opublikował kilka postów na temat łamania praw człowieka w Iranie wobec szyickich liderów religijnych. Blogger zacytował raport Amnesty International z 1998 roku o sytuacji w Iranie [9]:
Od ustanowienia Islamskiej Republiki Iranu w 1979 r. trwały poważne naruszenia praw człowieka. Wśród ofiar był szeroki zakres politycznej opozycji, od lewicowców do monarchistów, jak również etniczne i religijne mniejszości. Była również praktyka restrykcji wobec szyickich przywódców religijnych, opozycyjnych wobec fundamentalnych dogmatów irańskiego systemu politycznego, takich jak velayat-e faqih.
W Republice Islamskiej, nawet niektórzy duchowni nie sprzyjają temu ustrojowi.