Pakistan: Edukacja ostatnią nadzieją

Post ten jest częścią naszego raportu specjalnego Global Development 2011 [wszystkie linki w języku angielskim] (Globalny Rozwój 2011).

Podczas gdy społeczno-polityczny kryzys w Pakistanie wymyka się spod kontroli, społeczeństwo obywatelskie podkreśla ważną rolę, jaką pełni edukacja. Wiąże się to z faktem, a także z nadzieją, że być może edukacja stanowi klucz do rozwiązania problemów, z jakimi boryka się kraj oraz do zakończenia niepokojących wojen domowych, które stały się w Pakistanie codziennością.

Aly Nasser, pakistański użytkownik Twittera napisał:

@alynaseer: System edukacyjny w #Pakistanie musi zostać jak najszybciej zreformowany i należy przeznaczyć odpowiednie środki  na stypendia dla młodych ludzi z klasy średniej.

Blog edukacyjny (z Florydy, USA) wysłał tweeta z tą szokującą, lecz spodziewaną informacją:

@educationblog: System edukacyjny w Pakistanie przechodzi kryzys. Poziom analfabetyzmu przekracza tam 50 procent. pcrschool.org/news/?p=30782

Uczniowie szkół z z bannerami i plakatami podczas kampanii dotyczącej edukacji kobiet, zorganizowanej w Hyderabad przez Dyrektora Prywatnych Placówek. Zdjęcie autorstwa PPI Images. Copyright Demotix, 4 maja 2011.

Na wnikliwym blogu na stronie Express Tribune, w artykule zatytułowanym “Riaz chciał się nauczyć angielskiego” [ang.], Asad Ali przytacza historię chłopca, sprzedawcy gazety, który był zdeterminowany, aby nauczyć się czytać i pisać po angielsku. Asad zrobił wszystko co w jego mocy, żeby mu pomóc. Dał mu także swój adres e-mail – chłopak miał do niego napisać, gdy nauczy się angielskiego. Oto co Asad miał do powiedzenia po jedenastu latach:

Po niemal jedenastu latach (trzy dni temu) dostałem pierwszego e-maila od Riaza. Jego zapał do nauki angielskiego okazał się naprawdę niezwykły.

Historia Riaza dowodzi, że młodzież jest spragniona edukacji. Niestety przywódcy polityczni nie zapewniają niezbędnej infrastruktury – ale to już nie nowość.

Skończyły nam się wymówki i nie możemy pozwolić na kontynuację takiego stanu rzeczy. Gdyby tylko jeden procent z nas przyjął na siebie odpowiedzialność i wziął dziesięcioletnie dziecko z ulicy pod swoje skrzydła, za dziesięć lat mielibyśmy o 1,8 miliona więcej wykształconych osób. Dziesięć lat szybko zleci. Wyobraźcie sobie, co by było, gdyby dwa procenty z nas zmobilizowały się do działania.

Niestety nie wszystkie opinie motywują i podnoszą na duchu. Na wielu blogach mówi się o tym, że poziom kształcenia w Pakistanie jest w stagnacji, ale wprowadzenie zmian stanowi ogromne wyzwanie.

Dr M. Pasha pisze na swoim blogu:

Chciałbym, żeby nasi politycy oraz urzędy zrozumieli, że kształcenie młodych ludzi w dzisiejszym zglobalizowanym świecie jest dużo bardziej złożone i drobiazgowe niż jakiekolwiek inne zadanie. Wiąże się z dbałością o intelektualny, emocjonalny, społeczny i fizyczny rozwój ucznia. Ciężka praca i poświęcenie nie wystarczą. Potrzeba profesjonalizmu. Kształcenie na poziomie może być zapewnione jedynie poprzez ciągłe poddawanie uczniów inteligentnie zaplanowanym procesom edukacyjnym przeprowadzanym w zaopatrzonym w niezbędne narzędzia technologiczne środowisku,  pod okiem wyszkolonych profesjonalistów, posiadających niezbędną wiedzę, umiejętności i odpowiednie podejście do pracy. Mała liczba dobrze wykształconych absolwentów jest cenniejsza, aby Pakistan stał się bezpiecznym i dobrze prosperującym krajem, niż zastępy nieproduktywnych, zagubionych i sfrustrowanych młodych osób z wyższym wykształceniem. Rektor, jako głowa uniwersytetu, jest odpowiedzialny za zapewnianie jakości kształcenia. Czego moglibyśmy spodziewać się po uniwersytecie bez rektora? Chciałbym, aby Pakistańczycy zrozumieli znaczenie pojęcia edukacji w XXI wieku.

Kalsoom Lakhani na stronie Changing Up Pakistan (Zmienić Pakistan) zwraca uwagę na nową inicjatywę pod hasłem “Teach for Pakistan” (Ucz dla Pakistanu), która jest częścią ogólnoświatowej sieci “Teach for All” (Ucz dla wszystkich) (do której należy także “Ucz dla Ameryki”).  Oto co Kalsoom Lakhani miała do powiedzenia w artykule “Teach for Pakistan: Bringing Innovation to Education” (Ucz dla Pakistanu: Innowacyjność w nauczaniu).

Pakistan stawia bardzo wiele złożonych wyzwań. Większość dzieci nie ma dostępu do porządnej edukacji. Są jak niewinni obserwatorzy naruszonego systemu edukacyjnego, gdzie nie uczy się krytycznego myślenia, rzadko spotyka się dobrych nauczycieli, a wielu uczniów nie kończy nawet szkoły. Statystyki nie zmienią się radykalnie z dnia na dzień, ale dzięki inicjatywom takim jak  “Teach for Pakistan” podejmowane są innowacyjne kroki, aby szybciej poprawić obecną sytuację, a zarazem zaangażować młodych z naszego kraju.

Pakistan czeka jeszcze długo droga zanim poziom alfabetyzacji podniesie się. Mając na uwadze, że chociaż edukacja i alfabetyzacja są dwiema odmiennymi formami konformizmu, jeśli  nie będą rozwijane równocześnie, to nauka “samego pisania i czytania” będzie daremna i  nie przyniesie pożądanych rezultatów.

Post ten jest częścią naszego raportu specjalnego Global Development 2011 (Globalny Rozwój 2011).

Rozpocznij dyskusję

Autorzy, proszę Zaloguj »

Wskazówki

  • Wszystkie komentarze są moderowane. Nie wysyłaj komentarza więcej niż raz, gdyż może to zostać zinterpretowane jako spam.
  • Prosimy, traktuj innych z szacunkiem. Komentarze nieprzywoite, obraźliwe lub atakujące inne osoby nie będą publikowane.