Chile: czas na bilans rok po trzęsieniu ziemni
W związku z pierwszą rocznicą [hiszp.] trzęsienia ziemi o sile 8.8 stopni w skali Richtera, które we wczesnych godzinach porannych 27 lutego 2010 nawiedziło Chile, w Internecie pojawiło się wiele bilansów tego wydarzenia. Trzęsienie ziemi pozbawiło życia ponad 500 osób, około 220 000 domów zostało zniszczonych, a straty finansowe [hiszp.] sięgają ponad 30 000 dolarów. Tysiące ludzi nadal mieszka w mieszkaniach tymczasowych i nie może przezwyciężyć traumy. Wiele osób protestuje na znak niezadowolenia z tępa prac rekonstrukcyjnych, jednocześnie wysuwając przeciwko obecnemu rządowi i byłej prezydent Michelle Bachelet [ang.] wiele oskarżeń. Przeciw Bacheleti toczy się dochodzenie [hiszp.] w sprawie zbyt wczesnego odwołania alarmu przeciw tsunami [ang.].
Na portalach społecznościowych te sprawy [ang.] został przeanalizowany pod różnymi względami: od krytyki [hiszp.] powolnego tempa rekonstrukcji, po protesty, wspomnienia, uczczenie pamięci, czuwania [ang.] czy relacje naocznych świadków, które były tagowane jako #iwasthere [hiszp.].
„Domy i budynki mogą popaść w ruinę, ale nasza siła by pomagać rodzinie, przyjaciołom i braciom pozostanie.” Zdjęcie urzytkownika Play z Flickr; udostępnione na licencji CC BY-NC-ND 2.0
Mapuexpress [hiszp.] spogląda w przeszłość i pisze:
La perdida de Vidas Humanas, el quiebre de un sistema y modelo considerado desarrollado, moderno, que sin embargo, dejó al desnudo las carencias frente a una catástrofe y sus impactos.
Roberto Arancibia z El Mundo Sigue Ahí [hiszp.] prezentuje poniższą analizę:
Un año después, y la esperada reconstrucción avanza demasiado lento. Un año después, muchas familias siguen viviendo en aldeas y campamentos de emergencia, y se disponen ahora a pasar ahí su segundo invierno. Un año después, y muchas familias todavía son víctimas del terremoto. Vaya para ellos toda mi solidaridad.
Un año después, ¿habremos aprendido algo?
Chilijski aktor, Felipe Viel (@felipeviel), który mieszka poza granicami Chile, opublikował przykładowe listy poparcia, które teraz krążą w Internecie.
Hoy recordamos a todas las victimas del terremoto de Chile. Fuerza a todas sus familias .Un fuerte abrazo
Dzisiaj wspominamy ofiary trzęsienia ziemi w Chile. Oby rodziny były wciąż wytrwałe. Ściskam mocno.
W trzech wpisach na Twitter (1, 2, 3):, użytkownik @elquenoaporta krytycznie podsumowuje obchody tego wydarzenia:
1. Todos esperando la hora como si fuera año nuevo. Mal.
2. Una fecha que debería unir, separa más que nunca. Mal.
3. Ni se ha hecho todo, como dice un lado, ni nada, como dice otro. El blanco y negro acá no va. Mal.
2. Data, która powinna zbliżyć ludzi, bardziej niż kiedykolwiek przedtem oddala ich. Źle.
3. Wbrew temu co jedna strona twierdzi, nie wszystko co było możliwe zostało zrobione, ani też, jak inna strona twierdzi, nie zrobiono niczego. Czarne i białe nie chodzi parami. Źle.
Odbudowa, protesty, reakcje
Mieszkańcy miasta Concepción [ang.] oskarżyli [hiszp.] rząd o zbyt wolne działania w procesie rekonstrukcji. Zapewniają, że obiecane środki finansowe nie zostały wypłacone i mówią, że władze regionu okazują „niewielkie zainteresowanie” mieszkańcami.
Movimiento Nacional por la Reconstrucción Justa [hiszp.] (Narodowy ruch na rzecz sprawiedliwej odbudowy), który skupia 25 stowarzyszeń obywatelskich z regionu Metropolitana [Metropolitana Region] – stolica – aż po Biobío [ang.] wezwał do wciągnięcia czarnych flag, które mają symbolizować „rok bez odbudowy”. Ruch ten, działający w imieniu obywateli, oparł swoje działania na trzech punktach [hiszp.]: „Budowa przyzwoitych budynków mieszkalnych, o solidnej jakościowych i przy dostatecznej partycypacji; Odbudowa budynków użyteczności publicznej, takich jak szkoły, kliniki, szpitale; oraz Odrzucenie prywatyzacji i spekulacji w regionie przybrzeżnym i w obszarach mających wartość historyczną.”
Poniższe nagranie wideo prezentuje przedstawicieli różnych organizacji wyrażających swoje obawy o proces odbudowy:
Czarne flagi i balony były stałym elementem protestów. Mieszkańcy Constitución [ang.], jednego z obszarów najbardziej dotkniętych trzęsieniem ziemi, protestowali [hiszp.] w trakcie przemówienia prezydenta Sebastiána Piñery, które wygłaszał w czasie oficjalnej uroczystości z okazji rocznicy trzęsienia ziemi z 27 lutego.
Protest „rok bez odbudowy” w Concepción.. Zdjęcie urzytkownika Annais Ferreira z Flickr; udostępnione na licencji CC BY-NC-ND 2.0
Ximena Jara w El potępia w El Quinto Poder [hiszp.] „rząd, który delikatnie mówiąc”, po kilku przesłuchaniach przeprowadzonych przez Rządowy Urząd ds. Finansowych [hiszp.] „wyszedł na tym kiepsko”. Xiamena pisze:
Dan deseos de invitar a todos a desplegar un esfuerzo mancomunado por mejorar nuestra capacidad de generar respuestas adecuadas en caso de una catástrofe. Es éste un problema que no conoce de ubicación geográfica, condición social ni menos, de color político. Cualquiera de nosotros puede ser víctima de una desgracia como un terremoto, un tsunami, una inundación un incendio.
Cualquiera de nosotros merece estar amparado por un sistema idóneo y moderno de manejo de crisis, de comunicación, de ayuda, rescate, albergue y asistencia médica. Enfrentemos entre todos este desafío y tengamos un poco de humildad. La soberbia, en esto como en casi todo lo demás es una mala consejera.
To sprawia, że chce się zaprosić wszystkich do wsparcia wspólnego wysiłku na rzecz poprawy naszych zdolności odpowiedniego reagowania na katastrofy. To problem, który nie ogranicza się tylko do jednego regionu, ani pojedynczego społeczeństwa czy klasy politycznej. Każdy z nas mógł stać się ofiarą tak wielkiego nieszczęścia jakim jest trzęsienie ziemi, tsunami, powódź czy pożar.
Każdy z nas zasługuje na ochronę przez należyty, nowoczesny system zarządzania antykryzysowego, na który składa się komunikacja, poszukiwania i ratownictwo, schrony i pomoc medyczna. Wspólnie, po ludzku, musimy stanąć twarzą w twarz z tym wyzwaniem. Arogancja, zarówno tu jak i praktycznie wszędzie indziej, zawsze poddaje złe podpowiedzi.
Na portalach społecznościowych, rząd został oskarżony o fotomontaż [hiszp.], który był próbą pokazania postępów procesu odbudowy po trzęsieniu. Okazuje się, że zdjęcia wykorzystane w fotomontażu zostały zrobione przed trzęsieniem ziemi, to jest przed 27 lutego 2010. Użytkownicy serwisów społecznościowych, tacy jak Alejandro Vega [hiszp.], szybko stwierdzili, że już wcześniej widzieli te zdjęcia. EnRuta [hiszp.] oskarża:
Y ya vamos a cumplir un año de la peor calamidad que he visto. Me refiero a la calamidad humana, al terremoto de ladrones y saqueadores, además de toda la parafernalia utilizada por las autoridades y la prensa. Acabo de ver las fotos falsas de los supuestos arreglos y mejoras hechos por el Gobierno en el año post terremoto y pienso en el montaje que se viene este fin de semana en la VII y VIII Región: Cobquecura, Constitución, Talcahuano, Iloca…
Wkrótce minie rok od największej katastrofy jaką wdziałem. Mam tu na myśli ludzką katastrofę, trzęsienie ziemi złodziei i szabrowników, a także wszystkie inne parafernalia wykorzystywane przez władze i prasę. Właśnie zobaczyłem podrabiane zdjęcie czegoś co miało być naprawą i poprawą wykonaną przez rząd w przeciągu roku od trzęsienia. Mam tu na myśli montaż, który ukaż się w nadchodzący weekend w regionach VII i VIII (położonych najbliżej epicentrum): Cobquecura, Constitución, Talcahuano, Iloca…
La Estrella de la Segunda Independencia [hiszp.] komentuje:
La catástrofe dejó en muchos compatriotas una experiencia indeleble. Y nos dejó a todos una lección: el hombre está primero. Su vida está primero. Su dignidad está primero. En esos minutos que temblaba, para todos lo más importante fueron sus hijos, sus padres, la familia. Lo principal fue, a pesar del miedo, la preocupación por el otro. Aquello, lo básico, que nos hace hombres, y no animales.
Ese es el origen de la dignidad, lo que orientó las acciones posteriores al terremoto. A pesar de años y años en los que se procuró la destrucción y la fragmentación de las organizaciones sociales, volvieron a surgir los líderes auténticos, honestos, en el seno del pueblo. A pesar de la destrucción, se crearon casas de la unidad y centros de reunión. A pesar del abatimiento y la desesperanza, mujeres y hombres sencillos, trabajadores, levantaron la bandera de las ruinas y del barro. Levantaron la patria nuevamente.
Katastrofa pozostawiły niezatarte piętno na wielu naszych rodaków. Dała nam o nauczkę: na pierwszy miejscu ludzie. Na pierwszym miejscu życie. Na pierwszym miejscu godność. W tych chwilach, gdy drżała ziemia, pierwsze co przyszło na myśl każdej osobie, były ich dzieci, rodzice, rodzina. Główna myśl, pomimo strachu, to obawa o innych. To podstawowa rzecz, która czyni nas ludźmi, nie zwierzętami.
To źródło godności, która charakteryzuje działania podejmowane po trzęsieniu ziemi. Pomimo wieloletnich prób destrukcji i fragmentacji organizacji społecznych, ludzie zaczęli się ujawniać jako prawdziwi, szczerzy przywódcy. Pomimo zniszczenia zaczęto organizować domy jedności i centra spotkań. Pomimo zniechęcenia i rozpaczy, zwykli mężczyźni i kobiety, pracownicy, wyciągnęli z błota i ruin na maszt flagi. Z powrotem postawili kraj na nogi.
Marcos Canalez Nuñez (@MarcosCanales) również wyraża poczucie dumy ze swojego kraju:
Que puedo decir? Es un orgullo ser y sentirme Chileno, porque #YoEstuveAhiun #27F 2010 a las 3:34. Yo sé lo que se siente.. #VIVACHILE
Cóż mogę powiedzieć? Czuję się dumny z bycia i czucia się Chilijczykiem, ponieważ #ByłemTam #27L(utego) 2010 o 3:34. Wiem jakie to uczucie… #VIVACHILE
W końcu, Rocio Rivera Elorza (@rrelorza) kończy 27 lutego tymi słowami:
Y así pasó un año del #27F… me siento feliz porque pude aportar con ayuda post terremoto, pero repitamos: QUEDA MUCHO! y es tarea de TODOS
I tak miną rok od #27L… Jestem szczęśliwy, ponieważ mogłem wnieść coś od siebie pomagając po trzęsieniu ziemi, ale powtórzmy: NADAL JEST WIELE DO ZROBIENIA! i jest to zadanie dla WSZYSTKICH.
