W kilka godzin po katastroficznym trzęsieniu ziemi [1] 12 stycznia, które zdewastowało Port-au-Prince i pozostałe części Haiti, blogerzy z reszty regionów karaibskich rozpoczęli komentować to przykre wydarzenie. Dnia następnego, kiedy to zdano sobie sprawę z prawdziwego rozmiaru tragedii (w jednym z szacunków sugeruje się, że katastrofa mogła dotknąć jedną trzecią populacji kraju, liczącego około 10 milionów mieszkańców, i wskazuje się na dziesiątki tysięcy ofiar) , blogerzy nie zaprzestali dodawać wiadomości z ostatniej chwili i apelować do swoich czytelników o wsparcie wysiłków humanitarnych.
W wielu regionach karaibskich, organizacje pozarządowe, grupy ciwilne i osoby prywatne nie czekały długo z odpowiedzią i natychmiast zmobilizowano się do rozpoczęcia akcji humanitarnych. Na Jamajce, Silicon Caribe umieścił [2]listę agencji międzynarodowych, które przyjmują donacje pieniężne jak zarówno opublikował informację o znajdujących się w Kingston punktach zbiórek innego rodzaju datków. Blog MEP Caribbean Publishers umieścił podobną wiadomość [3] skierowaną do czytelników trynidadzkich. Jamajski bloger Long Bench zaproponował [4] sześć rzeczy, które “Jamajczycy mogą robić poza odmawianiem modlitwy”. Pisarz jamajski mieszkający w Miami, nikt inny jak ” Some things are bigger than literature,” także zasugerował [5] czytelnikom parę sposobów, w jakich jego zdaniem mogliby pomóc ofiarom katastrofy. Natomiast na Barbados, Cheese-on-bread umieścił wiadomości [6] o kampanii radiowej na rzecz pomocy dla Haitańczyków razem z tekstem oświadczenia premiera Davida Thompsona na temat sytuacji Haiti. CLive in Guyana umieścił [7]w swoim poście podobne oświadczenie autorstwa tym razem prezydenta Gujany – Bharrat'a Jagdeo. Repeating Islands zaoferował przegląd planów pomocy [8] ogłoszonych przez resztę narodów karaibskich.
Pozostali blogerzy karaibscy ocenili krytycznie reakcje swych rządów co do obecnej tragedii. W szczególności rząd Trynidad i Tobago spotkał się z ostrymi słowami krytyki ze strony blogerów, którzy zwrócili uwagę na fakt, że premier Patrick Manning dość długo zwlekał ze skomentowaniem sytuacji na Haiti ( prawie dzień) i twierdzą, że początkowy milion amerykańskich dolarów (6,3 miliona dolarów trynidadzkich) poświeconych na Haiti nie jest wystarczającą sumą biorąc pod uwagę ogrom katastrofy i względne zasoby Trynidad'u i Togo. kid5rivers napisał [9] “Jedyne co słyszymy to, że Trynidad i Togo, kraj, którego przychód narodowy brutto na mieszkańca przekracza 25.000 dolarów trynidadzkich może przekazać na pomoc ofiarom jedyne 4,67 dolara na mieszkańca. Dodał:
W T&T dziennie wydajemy co najmniej 1m TT$ na napoje gazowane, 5,5 m TT$ na dodatki na paliwo i 1m TT$ na niepotrzebne wiadomości tekstowe i rozmowy przez komórkę.
Więc póki co nie moglibyśmy odłożyć trochę z tych pieniędzy, które tak łatwo wydajemy na te zbędne luksusy i poświęcić ich na naszych poszkodowanych sąsiadów?
Jak możemy tańczyć kiedy ich łoża płoną? [10] pytał Guanaguanare. Umieścił również video i słowa piosenki “Haiti” z 1988 roku autorstwa muzyka kalipskiego Davida Rudder'a [11], która była wyrazem smutku dla wielu Karaibów w ciągu ostatnich dwóch dni:
Haiti, przykro mi
Nie pojęliśmy Cię
Pewnego dnia zwrócimy nasze głowy
I zajrzymy w głąb Ciebie
Jeden z użytkowników trynidadzki ch Twittera również wyraża swoją frustrację co do reakcji rządu.@basantam napisał [12]:
Każde sprawozdanie międzynarodowe mówi o tym, że Haiti potrzebuje TERAZ akcji poszukiwawczych, maszynerii ciężkiej i helikopterów. Premier Manning mówi ” Zobaczymy jak to będzie”.
@blahblohblog odpowiedziała [13]:
Pamiętaj o tym, że co w rzeczywistości ma znaczenie to jakość pomocy humanitarnej a nie ilość czy czas w jakim zostaje ona dostarczona.
Podczas gdy, dziennikarz i bloger Andre Bagoo umieścił post [14], w którym załacza zeskanowy wycinek prasowy opublikowany przez biuro premiera Trynidad i Togo popołudniem 13 stycznia z informacją o przyjęciu, które miało się odbyć tej nocy w rezydencji premiera. Bagoo zaznaczył sarkastycznie “Rząd nie wydał żadnego oficjalnego komunikatu w ten dzień w związku z tragedią na Haiti”. Zasegurował również swoich czytelnikom by dołączyli do wysiłków pomocy ze strony YMCA.
Na Bahamach, Nicolette Bethel wyraziła swoje oburzenie [15] co do sposobu przekazania wiadomości o tragedii przez lokalną prasę:
Nagłówki naszych najlepszych dzienników … zamiast zmusić nas obywateli Baham do porzucenia zakorzenionych w nas uprzedzeń co do najbliższych sąsiadów, kuzynów, braci i sióstr z południa, jeszcze bardziej pogłebiają w nas owe uprzedzenia i strach. “PANIKA,GRABIEŻ I SELEKCJA RANNYCH PO NAJWIĘKSZYM TRZĘSIENIU NA HAITI ”, wykrzykuje the Tribune; the Guardian ostrzega, “RZĄD ZBIERA SIŁY NA NAPŁYW HAITAŃCZYKÓW ”.
…wiadomości dostarczane czytelnikom jedynie utwierdzają ich w opini, że Haitańczycy to osoby zdegenerowane, nie szanujące prawa, bezradne, które przychodzą i okradają innych ( patrz Bahamczyków) i przez to informują nas, że powinniśmy się przygotować na napływ tego rodzaju osób, których nie chcemy i nie potrzebujemy. Co gorsze, te przesłanie odnosi swój efekt. Naturalne reakcje przeciętnych Bahamczyków są mieszane. Niektórzy z nas wyrażają swój smutek wobec tragedii ale tym samym martwimy się o własne bezpieczeństwo i przejmuemy tym, że będziemy musieli przygarnąć coraz więcej uchodzców.
Living in Barbados wyraził swoje poczucie bezsilności [16] w obliczu katastrofy:
Ale cóz możemy począć? Analizując to wszystko po krótce zeszłej nocy, wydaje się jasne, że poza pomocą finansową, większość z nas mało co może zrobić. Tak bardzo chciałby pojechać tam i pomóc, odgarnąć gruzy i może nawet pomóc odnalezć ludzi. Ale wiem również, że w takiej sytuacji nie wystarczą jedynie moje chęci.
Pobudzona niedawną lekturą pisarza z Montserratu E.A. Markham [17]‘a, Gujańska blogerka znajdująca się w USA Charmaine Valere zastanawiała się [18] o powiązaniach między wydarzeniami na Haiti i katastroficznym uaktywnieniu wulkanu w pobliży Montserrat 15 lat temu.
Dla reszty z nas, trzęsienie ziemi na Haiti było wezwaniem całych Karaibów do przebudzenia. Taran Rampersad z Trynidadu, napisał:
Tak samo jak wszyscy z nas mobilizują się by pomóc Haiti, tak samo powinniśmy zatrzymać się na chwilę by spojrzeć na nasz własny kraj. Od chwili kiedy to wydarzenie jest w centrum uwagi, karaibskie narody powinny zanalizować dogłębnie standardy budowlane i je polepszyć….Nie powinny Karaiby jako całość być lepiej przygotowane na tego typu katastrofę?
Specjalne sprawozdanie Global Voices na temat trzęsienia ziemi na Haiti znajdziecie tutaj [1].